Geen lekker geschreven Nederlandse versie

Chico Buarque: Onrust. Oorspronkelijk 'Estorvo'
(1992: vertaald uit het Braziliaans Portugees door August Willemsen)

In het boek vind ik geen hoogstandjes van stijl en taalgebruik. Het boek loopt niet lekker. Ik weet niet of dat aan de vertaling van August Willemsen ligt.

In 2016 was ik zelf in Rio de Janeiro. Ik denk wel dat het boek ‘Onrust’ uit 1992 dat een beeld schetst van een grote stad in Brazilië nog altijd (anno 2016) bestaat. Wellicht nog extremer dan toen. De positie die je in je leven hebt of de tragiek van massale armoede zijn in een land met grote tegenstellingen alle bronnen van onrust. Ook de welgestelden moeten leven met dagelijkse veiligheidsrisico's. Iedere welgestelde woongemeenschap heeft zijn eigen bewakingsdiensten.

Het boek zet extreem rijk en straatarm tegen over elkaar tegen de achtergrond van een maatschappij die doordrenkt is van misdaad en corruptie. Een maatschappij waar in je alert moet zijn en waarin niets is wat het lijkt. In deze wereld lijkt de aan lager wal geraakte naamloze verteller iedere emotie en betrokkenheid verloren te hebben. Hij leeft naast het onrustige werkelijke leven ook nog een onrustig leven van dagdromen doorspekt van aannames en plotwisselingen tijdens mijmeringen en van onvervulde wensen.

Spoileralert: (omdat het boek verder niet beschreven wordt)
Een man uit een goed gezin die aan lager wal is geraakt en verder niets te makken heeft leeft op de pof van zijn wél geslaagde zus. De man grijpt alle voordeeltjes aan waar hij kan. Door eigen toedoen, naïviteit, slordigheid, zelfoverschatting komt de man in een wespennest terecht waarbij hij geen mogelijkheid heeft tot sturing van het lot, en hij de dingen moet nemen zoals ze komen. Het boek voelt op de eerste plaats als een sociaal-maatschappelijk statement. Daarnaast heeft het boek een thrillerachtig plot en gruwelijke scenes. Maar voor een goede thriller te weinig suspense en spanning.

Over de schrijver (deels overgenomen van Goodreads)
Chico Buarque, is een zanger, gitarist, componist, toneelschrijver, schrijver en dichter. Hij is vooral bekend om zijn muziek, die vaak sociaal, economisch en cultureel commentaar bevat op Brazilië en Rio de Janeiro in het bijzonder. Hij woonde gedurende zijn jeugd op verschillende locaties, maar meestal in Rio de Janeiro, São Paulo en Italië. Hij schreef en studeerde als kind literatuur en kwam tot muziek door de bossa nova-composities van João Gilberto. Hij speelde muziek gedurende de jaren 1960 en schreef een toneelstuk dat door de Braziliaanse militaire dictatuur van die tijd als gevaarlijk werd beschouwd. Buarque werd, samen met enkele van zijn collega-muzikanten, bedreigd door de regering en verliet uiteindelijk Brazilië in 1970. Hij verhuisde naar Italië. Hij kwam echter terug naar Brazilië in 1971, een jaar eerder dan de anderen, en bleef albums opnemen, optreden en schrijven, hoewel veel van zijn materiaal niet was toegestaan door de censuur van de overheid. Hij bracht nog verschillende albums uit in de jaren 1980 en publiceerde drie romans in de jaren 1990 en 2000.