Niets (boven)menselijks is Dumoulin vreemd

De afgelopen weken, die gekenmerkt worden door de Tour de France en de Olympische Spelen, schuift Tom Dumoulin steeds vaker aan in praatprogramma's of kruipt hij geregeld in de rol van analist of verslaggever. En daar waar hij in eerste instantie schuchter en weifelend overkwam, straalt hij tegenwoordig deskundigheid en bovenal plezier uit. Hij komt op mij over als een ontwapenende, oprechte en onderhoudende kerel daar waar hij in het verleden vooral een ietwat stugge, een beetje saaie en een lichtelijk hautaine indruk op mij maakte. Deze tegenstelling maakte dat ik met interesse aan deze niet teleurstellende biografie begon.

Het verhaal achter een ontluikende topsporter is vaak boeiend; veelal omdat het toont dat ondanks de aanleg er ook onnoemelijk veel ijver en doorzettingsvermogen nodig is om te "slagen". Het paradoxale voor Dumoulin is echter dat hij, begenadigd zondagskind, juist wil aantonen dat ook hij hard moet werken om iets te bereiken maar er dan achter komt dat wat men beschouwd als "slagen" voor hem niet de opperste voldoening brengt.

Een extra dimensie in deze context is de specifieke sport wielrennen. Een individuele sport dat in teamverband wordt beoefend. De verschillende belangen die hierbij spelen maken het buitengewoon complex en intrigerend en wordt door Nando Boers kundig belicht. Ook omdat hij Dumoulin hier regelmatig op wijst en mee confronteert.

Dumoulin komt in het boek naar voren als een boeiende persoonlijkheid met verschillende kanten waarvan er enkele a-typisch zijn voor topsporters. Kortom, een aanrader voor een ieder die van wielrennen houdt maar juist ook voor lezers die onbekend zijn met deze sport en iets willen leren van de mens achter de succesvolle topsporter.