Maar buiten is het feest, geschreven door Arthur Japin

Het boek dat ik heb gelezen is een Groot-Letter boek.
In eerste instantie, viel het boek mij een beetje tegen. Clichematig een boek ove een glamour zangeres die gaat voor het goede doel. Ook de schrijfstijl vind ik een andere dan hoe Arthur Japin doorgaans schrijft.
Het verhaal ken ik. De dader als de chameur van de wijk die zich profileert als de lieve vader van drie dochters. Maar niets lijkt wat het is. Hoe Japin op een hele transparante manier beschrijft hoe het misbruik ontstaat en verbreidt en ook kan kirjgt van de omgeving en autoriteiten moet beschermen is uitzonderlijk. Hoe ieder nadat het incest gebruik bekend wordt, reageert houdt je een spiegel voor dat iedereen te druk is met zijn eigen straatje schoon te vegen. Deze acties berokkenen de slachtoffers nog meer schade. Ze werpen zich op als slachtoffers die zelf door de daders werden gechanteerd of ze hadden niets gezien. Zelfs de eigen moeder doet mee.
De focus gaat meestal uit naar de dader zelf. Het slachtoffer is vaak voorhet leven getekend en zoekt erkenning en wil gehoord, geizen en begrepen worden. Wat ook nodig is om te kunnen helen.
Machteloosheid grijpt mij vast. Het is niet zo na vele jaren incest dat je even doro het bos gaat lopenmet de gedachte dat je je dit nooit meer laat overkomen. Je bent beschadigd en het heeft gevolgen voor de rest van je leven, je dromen en wie je bent. Je hele bestaan komt ter discusiie te staan.
Japin vertelt deze booschap in weinig woorden maar laat niets aan de verbeelding van de lezer over. Je snapt wat hij bedoelt.
Zonne weet Lotte te redden, maar heeft eenhoge prijs betaald. Een wending in haar leven waar ze niet om vroeg en wel kreeg. Is het een cadeau? Een manier om verder te komen in het leven?
Deze redding is een momnetopname die juist door het incest gebeuren op haar pad is gekomen.
Niet om gevraagd en wel gekregen.
Een manier om verder te gaan, het leren en accepteren van d emisdaad. Dat is genezen.
Heel veel succes Zonne. Laat je stralen.