Lezersrecensie
The Sound of music, maar dan zonder muziek en in Engeland
Het meisje zonder naam is een boek dat gaat over een deel van de Tweede Wereldoorlog waar ik me nooit zo bewust van ben geweest, de oorlog in Engeland.
Het verhaal begint in Duitsland in de Kristalnacht, als een moeder met haar twee kinderen duidelijk wordt gemaakt dat ze niet meer veilig zijn in hun huis. Moeder vlucht en zet haar dochter Lisa op het laatste kindertransport naar Engeland. En daar begint eigenlijk het echte verhaal, waarin duidelijk wordt dat de kinderen die naar Londen werden gebracht ook daar niet echt veilig waren. Hitler voert diverse bombardementen uit op Londen, waardoor het leven ook in Engeland niet veilig is.
Je leest het verhaal over Lisa die bij haar pleegouders Naomi en Dan terecht komt en daar de taal moet leren, naar school gaat en vrienden maakt. Een van die vrienden is Harry, die voor haar opkomt als ze weer eens wordt gepest vanwege haar Duitse afkomst. Harry is zelf ook een Duitse vluchteling, maar wel een die al heeft meegemaakt hoe hard het leven is. Tijdens een van de bombardementen raakt Lisa gewond en raakt ze haar geheugen kwijt.
Het boek geeft een mooi beeld van hoe Engeland getroffen werd door de oorlog, maar ook hoe het omging met de vele vluchtelingen uit Europa en de mensen die door het oorlogsgeweld dak- en thuisloos werden.
De schrijfstijl van Diney Costeloe is wat simpel, het deed me denken aan de jeugdboeken van Enid Blyton en toen ik onlangs een item over de Sound of Music zag langskomen, deed het me ook daar aan denken. Er gebeuren hele erge dingen, maar het boek behoudt een wat luchtige toon. De hoofdpersonen maken veel verdrietige dingen mee in het boek, maar het is even grienen en dan weer verder. Dat maakt dat het boek wat oppervlakkig blijft.
Daartegenover staat dat er veel verhaallijnen in het boek zijn, die goed te volgen zijn en die op hun manier een brede kijk geven op de gebeurtenissen in Engeland tijdens de oorlog. En dat vind ik eigenlijk wel het goede aan dit boek, het toont een stuk geschiedenis dat niet veel aandacht krijgt. We kennen de oorlogsverhalen uit Europa, maar hoe het toe leven was bij onze bevrijders is ons eigenlijk nauwelijks bekend.
Het verhaal begint in Duitsland in de Kristalnacht, als een moeder met haar twee kinderen duidelijk wordt gemaakt dat ze niet meer veilig zijn in hun huis. Moeder vlucht en zet haar dochter Lisa op het laatste kindertransport naar Engeland. En daar begint eigenlijk het echte verhaal, waarin duidelijk wordt dat de kinderen die naar Londen werden gebracht ook daar niet echt veilig waren. Hitler voert diverse bombardementen uit op Londen, waardoor het leven ook in Engeland niet veilig is.
Je leest het verhaal over Lisa die bij haar pleegouders Naomi en Dan terecht komt en daar de taal moet leren, naar school gaat en vrienden maakt. Een van die vrienden is Harry, die voor haar opkomt als ze weer eens wordt gepest vanwege haar Duitse afkomst. Harry is zelf ook een Duitse vluchteling, maar wel een die al heeft meegemaakt hoe hard het leven is. Tijdens een van de bombardementen raakt Lisa gewond en raakt ze haar geheugen kwijt.
Het boek geeft een mooi beeld van hoe Engeland getroffen werd door de oorlog, maar ook hoe het omging met de vele vluchtelingen uit Europa en de mensen die door het oorlogsgeweld dak- en thuisloos werden.
De schrijfstijl van Diney Costeloe is wat simpel, het deed me denken aan de jeugdboeken van Enid Blyton en toen ik onlangs een item over de Sound of Music zag langskomen, deed het me ook daar aan denken. Er gebeuren hele erge dingen, maar het boek behoudt een wat luchtige toon. De hoofdpersonen maken veel verdrietige dingen mee in het boek, maar het is even grienen en dan weer verder. Dat maakt dat het boek wat oppervlakkig blijft.
Daartegenover staat dat er veel verhaallijnen in het boek zijn, die goed te volgen zijn en die op hun manier een brede kijk geven op de gebeurtenissen in Engeland tijdens de oorlog. En dat vind ik eigenlijk wel het goede aan dit boek, het toont een stuk geschiedenis dat niet veel aandacht krijgt. We kennen de oorlogsverhalen uit Europa, maar hoe het toe leven was bij onze bevrijders is ons eigenlijk nauwelijks bekend.
1
Reageer op deze recensie