Rauw, spannend en filosofisch

Het was even wennen met dit boek. Tenslotte is het door Jack London (1876-1916) al in 1904 geschreven en het exemplaar dat ik las, werd pas in 1973 door Kruseman’s Uitgeversmaatschappij gepubliceerd.

Enigszins gedateerd dus, maar ‘in no time’ had het verhaal me te pakken. Het gaat over de literatuurcriticus Humpfrey van Weyden die schipbreuk lijdt in de baai van San Francisco. Hij wordt opgepikt door de schoener Ghost die onderweg is naar de Noordelijke IJszee voor de (illegale) jacht op zeerobben.

Van het ene op het andere moment wordt Van Weyden’s beschermde leventje dus finaal op z’n kop gezet en maakt hij noodgedwongen kennis met het rauwe zeemansleven aan het einde van de negentiende eeuw. Dat leven aan boord van de robbenjager wordt totaal beheerst door maar één man: kapitein en oermens Wolf Larsen. Een wrede bruut, maar ook een zeer intelligente en heel belezen krachtpatser.

Met hem gaat Van Weyden een op het oog ongelijke strijd aan en dan ontspint zich een bloedstollend verhaal dat aan spanning alleen maar wint als de Ghost onderweg nog eens drie schipbreukelingen opneemt, waaronder de schrijfster Maud Brewster.

Qua leefstijl doet London sterk denken aan Ernest Hemingway. Beiden zijn hartstochtelijke avonturiers, macho’s en alcoholist en komen te vroeg aan hun eind. Hemingway door zelfmoord, Londen door nierfalen als gevolg van overmatig alcoholgebruik.

Bij het schrijven van De Zeewolf heeft London overduidelijk gebruik gemaakt van autobiografische elementen. Zo monsterde hij in 1893 op 17-jarige leeftijd aan op een schoener die op zeehondenjacht ging in de buurt van Japan en de Beringzee.

London was ook een verwoed lezer en werd sterk beïnvloed door denkers als Karl Marx, Charles Darwin, Herbert Spencer en Friedrich Nietzsche, Dat blijkt vooral uit de heroïsch-individualistische levenshouding van de meeste van zijn hoofdfiguren: vaak zijn het natuurlijke leiders. Kapitein Wolf Larsen is daar een goed voorbeeld van.

Boeiend zijn ook de messcherpe discussies tussen Larsen, Van Weyden en Brewster die vaak een filosofisch karakter hebben en waarbij London rijkelijk geput heeft uit het werk van bovengenoemde filosofen.