Veelschrijver

Het doek valt (oorspronkelijke titel The Last Dance) is een jubileumboek van de in 2005 aan keelkanker overleden politieromanschrijver Ed McBain. Het is het vijftigste boek van deze Amerikaan die gedurende zijn 78-jarige werkzame leven in totaal ruim honderd boeken onder meerdere pseudoniemen zou schrijven.

Het is gek genoeg pas het eerste boek dat ik van deze schrijver lees. Het verhaal speelt zich af in de fictieve stad Isola, die veel gelijkenis vertoont met New York. Ik kan niet achterhalen waarom McBain dit doet.

Het boek begint met de vondst van een oude man die opgehangen is in zijn badkamer. Het blijkt allemaal te gaan om de rechten van een musical die hij weigert af te staan aan zijn dochter. Zij en een aantal andere belanghebbenden uit de theaterwereld worden door de rechercheurs Carella, Meyer, Brown, Weeks en Kling aan de tand gevoeld en dan ontvouwd zich een overduidelijke 'whodunit'.

Het verhaal wordt grotendeels vanuit het perspectief van telkens een van de rechercheurs verteld. Dat maakt dat je je niet met een van hen kunt identificeren. Aan het einde schakelt McBain om onduidelijke reden over naar het perspectief van verdachten en getuigen. Uiteindelijk krijgen de rechercheurs hun zaak wel rond, maar mijns inziens is de bewijsvoering wel flinterdun.

McBain is een degelijke thrillerschrijver. Maar toch laat deze veelschrijver in deze eerste kennismaking te veel steekjes vallen. Ik geef hem echter nog een tweede kans, want op mijn stapel te lezen boeken ligt nog Dood op zondag, dat ik onlangs bij een straatbibliotheekje scoorde.