Lezersrecensie
Boek als een politierapport
Een bijzonder boek uit 1997 dat leest als een 425 pagina’s tellend politierapport. Een ‘duizelingwekkende mix van fictie en feiten’ noemde Martin Bril het destijds in het Parool.
Bijzonder ook, omdat James Ellroy het ruim zestien maanden tellende onderzoek beschrijft dat hij zelf deed samen met de gepensioneerde ex-rechercheur Bill Stoner naar de nooit opgeloste moord op zijn moeder Jean. Toen die plaatsvond was Ellroy tien jaar.
Het boek bestaat uit drie overzichtelijke delen: Allereerst het zeer grondige en gedetailleerde politie-onderzoek naar de moord op Jean Ellroy. Dan beschrijft Ellroy zijn eigen leven, dat bepaald niet doorsnee is te noemen. Zijn ouders scheidden al na vijf jaar, waarna de jonge James bij zijn moeder gaat wonen. Na haar dood trekt hij bij zijn vader in.
Die laat hem aan zijn lot over, waarna de jongen totaal ontspoort. Drank en drugs, dakloosheid, het komt allemaal voorbij. Uiteindelijk komt hij in aanraking met justitie na inbraken en winkeldiefstallen. Die periode in zijn leven is rauw en smerig beschreven in een stijl die we van Ellroy kennen. Eerder las ik Amerikaanse Riool.
Het laatste gedeelte gaat vooral over het onderzoek van Ellroy zelf dat-ie samen doet met de pensioneerde politieman Bill Stoner. In feite doen ze het eerste deel van het boek nog eens meer dan grondig - obsessief is eigenlijk een beter woord - over. In dit deel krijg je ook een beter beeld van Ellroys moeder en komt hij ook meer te weten over haar familie.
Je zou de beschrijving van het politie-onderzoek en Ellroy’s eigen onderzoek welhaast saai kunnen noemen. Eindeloos worden tips en getuigen nagetrokken, pagina’s lang. En toch bleef al die routine me gek genoeg boeien, terwijl je weet dat alles uiteindelijk vergeefs is. De dader is nooit gevonden.
Jammer vindt ik het dat Ellroy weliswaar uitvoerig zijn harde jeugd en het volwassen worden beschrijft, maar nauwelijks of eigenlijk helemaal geen aandacht besteedt aan hoe hij schrijver is geworden. En ook nog eens een zeer succesvolle. Daar had ik graag meer over willen weten.
Bijzonder ook, omdat James Ellroy het ruim zestien maanden tellende onderzoek beschrijft dat hij zelf deed samen met de gepensioneerde ex-rechercheur Bill Stoner naar de nooit opgeloste moord op zijn moeder Jean. Toen die plaatsvond was Ellroy tien jaar.
Het boek bestaat uit drie overzichtelijke delen: Allereerst het zeer grondige en gedetailleerde politie-onderzoek naar de moord op Jean Ellroy. Dan beschrijft Ellroy zijn eigen leven, dat bepaald niet doorsnee is te noemen. Zijn ouders scheidden al na vijf jaar, waarna de jonge James bij zijn moeder gaat wonen. Na haar dood trekt hij bij zijn vader in.
Die laat hem aan zijn lot over, waarna de jongen totaal ontspoort. Drank en drugs, dakloosheid, het komt allemaal voorbij. Uiteindelijk komt hij in aanraking met justitie na inbraken en winkeldiefstallen. Die periode in zijn leven is rauw en smerig beschreven in een stijl die we van Ellroy kennen. Eerder las ik Amerikaanse Riool.
Het laatste gedeelte gaat vooral over het onderzoek van Ellroy zelf dat-ie samen doet met de pensioneerde politieman Bill Stoner. In feite doen ze het eerste deel van het boek nog eens meer dan grondig - obsessief is eigenlijk een beter woord - over. In dit deel krijg je ook een beter beeld van Ellroys moeder en komt hij ook meer te weten over haar familie.
Je zou de beschrijving van het politie-onderzoek en Ellroy’s eigen onderzoek welhaast saai kunnen noemen. Eindeloos worden tips en getuigen nagetrokken, pagina’s lang. En toch bleef al die routine me gek genoeg boeien, terwijl je weet dat alles uiteindelijk vergeefs is. De dader is nooit gevonden.
Jammer vindt ik het dat Ellroy weliswaar uitvoerig zijn harde jeugd en het volwassen worden beschrijft, maar nauwelijks of eigenlijk helemaal geen aandacht besteedt aan hoe hij schrijver is geworden. En ook nog eens een zeer succesvolle. Daar had ik graag meer over willen weten.
1
Reageer op deze recensie