Lezersrecensie
Bonte stoet prettige losers
Dingen kunnen soms raar lopen. Verscheidene keren had ik in de kringloopwinkel gestaan met dit boek in mijn handen en het telkens weer teruggezet. Maar uiteindelijk viel ik toch voor de prachtige omslag met een foto van het mooie Cinque Terre in combinatie met de uiterst schappelijke prijs van één euro.
Maar toen ik begon te lezen, wilde het aanvankelijk niet vlotten. Het duurde geruime tijd voor het verhaal me te pakken kreeg. En toen was ik blij dat ik volgehouden had. Wat een geweldig mooi boek.
Inhoudelijk is het niet makkelijk samen te vatten. Maar de grote lijn is een onmogelijke liefde tussen de jonge Italiaanse hotelier Pasquale en een op een zijspoor gerangeerde Hollywood-actrice Dee Moray die op een goede dag figuurlijk aanspoelt in een onaantrekkelijk gehucht dat net buiten het prachtige Cinque Terre valt.
Eerste zin die schrijver Jess Walter ongeveer driehonderd keer (!) herschreven heeft: ‘De doodzieke actrice arriveerde in mijn dorp op de enige manier waarop je er rechtstreeks kon komen – met een motorboot die de baai invoer, stampend de strekdam rondde en vervolgens tegen de steiger bonkte.’
Laatste zin op pagina 392: ‘En zelfs als ze niet vinden waarnaar ze op zoek zijn, is het dan niet voldoende om samen in het zonlicht te lopen?’
Daartussenin ontrolt zich in een tijdspanne van zo’n vijftig jaar een boeiend en tegen het einde ook heel ontroerend verhaal waarin een omvangrijke stoet aan prettig bonte losers voorbijtrekt. Een afwisselend verhaal, omdat het in nogal wat verschillende tijdsperioden valt, maar ook op zeer uiteenlopende plekken, zoals Florence, Rome, Londen, Edinburgh en het al eerdergenoemde Cique Terre en Hollywood.
Walter maakt nogal wat zijsprongetjes en het boek telt meerdere verhaallijnen die overigens best goed te volgen zijn. In een soort epiloog hecht de schrijver alle open eindjes van niet alleen de hoofdpersonen, maar ook van alle bijfiguren keurig aan elkaar, wat een heel bevredigend gevoel geeft. Het maakt de puzzel weer compleet.
Leuk is ook het korte interview met de schrijver en een verantwoording waarin hij vertelt over zijn worsteling met het boek die maar liefst vijftien jaar duurde…
Maar toen ik begon te lezen, wilde het aanvankelijk niet vlotten. Het duurde geruime tijd voor het verhaal me te pakken kreeg. En toen was ik blij dat ik volgehouden had. Wat een geweldig mooi boek.
Inhoudelijk is het niet makkelijk samen te vatten. Maar de grote lijn is een onmogelijke liefde tussen de jonge Italiaanse hotelier Pasquale en een op een zijspoor gerangeerde Hollywood-actrice Dee Moray die op een goede dag figuurlijk aanspoelt in een onaantrekkelijk gehucht dat net buiten het prachtige Cinque Terre valt.
Eerste zin die schrijver Jess Walter ongeveer driehonderd keer (!) herschreven heeft: ‘De doodzieke actrice arriveerde in mijn dorp op de enige manier waarop je er rechtstreeks kon komen – met een motorboot die de baai invoer, stampend de strekdam rondde en vervolgens tegen de steiger bonkte.’
Laatste zin op pagina 392: ‘En zelfs als ze niet vinden waarnaar ze op zoek zijn, is het dan niet voldoende om samen in het zonlicht te lopen?’
Daartussenin ontrolt zich in een tijdspanne van zo’n vijftig jaar een boeiend en tegen het einde ook heel ontroerend verhaal waarin een omvangrijke stoet aan prettig bonte losers voorbijtrekt. Een afwisselend verhaal, omdat het in nogal wat verschillende tijdsperioden valt, maar ook op zeer uiteenlopende plekken, zoals Florence, Rome, Londen, Edinburgh en het al eerdergenoemde Cique Terre en Hollywood.
Walter maakt nogal wat zijsprongetjes en het boek telt meerdere verhaallijnen die overigens best goed te volgen zijn. In een soort epiloog hecht de schrijver alle open eindjes van niet alleen de hoofdpersonen, maar ook van alle bijfiguren keurig aan elkaar, wat een heel bevredigend gevoel geeft. Het maakt de puzzel weer compleet.
Leuk is ook het korte interview met de schrijver en een verantwoording waarin hij vertelt over zijn worsteling met het boek die maar liefst vijftien jaar duurde…
2
1
Reageer op deze recensie