Lezersrecensie
Aanklacht tegen ontbossing
Heel in de verte doet ‘Tot in de hemel’ denken aan ‘Schorshuiden’ van Annie Proulx. Beide boeken gaan over de onverantwoorde ontbossing van Amerika. Maar Schorshuiden speelt zich af in de 19e eeuw, terwijl Tot in de hemel in de huidige tijd speelt. Bovendien heeft Proulx haar verhaal verpakt in een nog lijviger familieroman dan Richard Powers wiens 600 pagina’s tellende epos gaat over negen mensen die op de een of andere manier iets met bomen hebben.
In het eerste deel van het boek beschrijft Powers op een boeiende manier de levens van die negen heel verschillende mensen, waarvan sommigen elkaar zullen kruisen. Een aantal van hen ontpoppen zich tot activisten die protesteren tegen het rücksichtlos kappen van bossen. Gaandeweg het boek radicaliseren zij steeds meer en gaan over tot gewelddadige acties. In het laatste deel van het boek kijkt een aantal van hen terug en vragen sommigen zich af of het allemaal zin heeft gehad.
Powers is een geweldige stylist en met name zijn landschapsbeschrijvingen zijn prachtig. Hij neigt soms zelfs naar mooischrijverij. In de manier waarop hij een oerbos beschrijft gaat hij helemaal los.
Mijn probleem met dit boek is echter dat Powers de spanningsboog niet overal even gespannen kan houden. Dat betekent zo nu en dan hard werken. Alweer die bomen, denk je dan. Een paar honderd bladzijden minder zou deze onverbiddelijke aanklacht tegen de ontbossing sterker hebben gemaakt.
In het eerste deel van het boek beschrijft Powers op een boeiende manier de levens van die negen heel verschillende mensen, waarvan sommigen elkaar zullen kruisen. Een aantal van hen ontpoppen zich tot activisten die protesteren tegen het rücksichtlos kappen van bossen. Gaandeweg het boek radicaliseren zij steeds meer en gaan over tot gewelddadige acties. In het laatste deel van het boek kijkt een aantal van hen terug en vragen sommigen zich af of het allemaal zin heeft gehad.
Powers is een geweldige stylist en met name zijn landschapsbeschrijvingen zijn prachtig. Hij neigt soms zelfs naar mooischrijverij. In de manier waarop hij een oerbos beschrijft gaat hij helemaal los.
Mijn probleem met dit boek is echter dat Powers de spanningsboog niet overal even gespannen kan houden. Dat betekent zo nu en dan hard werken. Alweer die bomen, denk je dan. Een paar honderd bladzijden minder zou deze onverbiddelijke aanklacht tegen de ontbossing sterker hebben gemaakt.
1
Reageer op deze recensie