Erg prettig geschreven, ben benieuwd hoe het af had kunnen lopen, als het boek een afloop had gekend.

De eerste pagina's lazen als een trein, fijne schrijfstijl, als lezer zit je vol vragen, want waar gaat dit heen?
Tja, waar gaat het heen... het blijft lange tijd vaag, zonder antwoord op vragen, zonder erg veel nieuwe ontwikkelingen, maar nog steeds is het heerlijk geschreven.
Tegen het eind begint er bij de ervaren lezer opeens een vermoeden te dagen, dat vermoeden wordt steeds sterker, maar... het blijft een vermoeden. Het lijkt wel echt te kloppen, in ieder geval gedeeltelijk. Misschien. Uiteindelijk maakt dat de hoofdpersonen weinig uit. Ze zijn oud, moe en een beetje uitgeblust. Ze redden zich nergens uit en weten nauwelijks waaruit. Is moord het antwoord op hun ellende, hoewel moord... is het eigenlijk wel een mens? Ze weten het niet, verward blijven ze hangen in hun inertie. Ze besluiten er maar een beetje om te lachen. Grimlachend dooft het verhaal.
Als lezer bleef ik enigszins ontgoocheld achter, zonder duidelijke clue, zonder een echte afronding.
Maar ik vond het bijzonder, vooral bijzonder fijn geschreven.
Bovendien... moet een verhaal eigenlijk wel een clue hebben? Of is een vermoeden over hoe het af kunnen lopen als het anders had gelopen ook voldoende? Ik weet het niet, vier sterren, vooral omdat die schrijfstijl zo lekker is en omdat het zoveel vragen oproept, het boek zet je aan het denken zonder dat er ergens een antwoord komt. Het is wel een wijze les. Antwoord op al je levensvragen moet je gewoon in jezelf zoeken, niet in een boek.