Lezersrecensie
Ontroerende debuutroman
Wat heeft Nel Goudriaan een prachtige debuutroman geschreven!
Van te voren aarzelde ik of ik ‘Hart en Hemel’ zou aanschaffen, omdat verhalen over streng christelijke milieus me soms wat te donker zijn. Mijn twijfels op voorhand waren echter niet nodig. Ik heb het ontroerende verhaal over GertJan, Peter en Eva in één ruk uitgelezen.
Uit de uitspraken van GertJans moeder, de dominee, en de ouderling Gerben, is te merken dat de schrijfster veel over het reformatorische geloof weet. De prachtige cover van het boek, een gezin dat richting het avondrood loopt, intrigeert. De jonge GertJan loopt aan de andere kant van het pad dan zijn ouders, maar wordt door zijn moeder stevig vastgehouden. Een mooi beeld van de worsteling los te komen van je milieu.
De titel van het boek is krachtig. De verhaallijnen maken dat je het boek vanaf de eerste pagina niet meer wilt wegleggen. Mijn sympathie lag in eerste instantie vooral bij Eva en de oma van GertJan, maar door de mooie ontwikkelingen die zowel GertJan, Peter, Eva, maar ook GertJans vader doormaken, ga je ze begrijpen en van ze houden. De schrijfster oordeelt niet, maar laat alle personages in hun waarde.
Ik kwam er niet achter in welke tijd dit verhaal zich afspeelt. Peter luistert naar muziek van een Schotse band (Aztec Camera) die in 1995 uit elkaar is gegaan, maar dat zegt niet direct in welk decennia dit boek zich afspeelt.
Ik heb genoten van de filmische sfeerbeelden, die Nel Goudriaan oproept: de benauwdheid van het dorp van GertJans ouders, de luchtigheid in Peters flat en de vrijheid op het vakantieadres.
Ik zal deze schrijfster zeker blijven volgen en hoop dat er meer boeken gaan komen na dit ontroerende debuut!
Van te voren aarzelde ik of ik ‘Hart en Hemel’ zou aanschaffen, omdat verhalen over streng christelijke milieus me soms wat te donker zijn. Mijn twijfels op voorhand waren echter niet nodig. Ik heb het ontroerende verhaal over GertJan, Peter en Eva in één ruk uitgelezen.
Uit de uitspraken van GertJans moeder, de dominee, en de ouderling Gerben, is te merken dat de schrijfster veel over het reformatorische geloof weet. De prachtige cover van het boek, een gezin dat richting het avondrood loopt, intrigeert. De jonge GertJan loopt aan de andere kant van het pad dan zijn ouders, maar wordt door zijn moeder stevig vastgehouden. Een mooi beeld van de worsteling los te komen van je milieu.
De titel van het boek is krachtig. De verhaallijnen maken dat je het boek vanaf de eerste pagina niet meer wilt wegleggen. Mijn sympathie lag in eerste instantie vooral bij Eva en de oma van GertJan, maar door de mooie ontwikkelingen die zowel GertJan, Peter, Eva, maar ook GertJans vader doormaken, ga je ze begrijpen en van ze houden. De schrijfster oordeelt niet, maar laat alle personages in hun waarde.
Ik kwam er niet achter in welke tijd dit verhaal zich afspeelt. Peter luistert naar muziek van een Schotse band (Aztec Camera) die in 1995 uit elkaar is gegaan, maar dat zegt niet direct in welk decennia dit boek zich afspeelt.
Ik heb genoten van de filmische sfeerbeelden, die Nel Goudriaan oproept: de benauwdheid van het dorp van GertJans ouders, de luchtigheid in Peters flat en de vrijheid op het vakantieadres.
Ik zal deze schrijfster zeker blijven volgen en hoop dat er meer boeken gaan komen na dit ontroerende debuut!
3
Reageer op deze recensie
