boeiend

ichaamstaal neemt je mee in de wereld van het mortuarium, waar lichamen praten alvast toch tegen het hoofdpersonage Cassie Raven, obductie-assistente in het mortuarium.

Cassie is, met haar zwarte opgeschoren haren, piercings en tattoos, een vrij opvallend persoon. Haar leven in niet al te gemakkelijk geweest. Beide ouders zijn overleden, ze heeft in kraakpanden gewoond en drugs gebruikt. Maar tot Mevr. Edwards haar docent werd en in haar geloofde. Ze zag wie Cassie eigenlijk was buiten de piercings en de tattoos. Cassie had hierdoor een zeer goede band met Mevr. E en was Mevr. E enorm dankbaar voor alles wat ze voor haar gedaan heeft.

Cassie gaat heel respectvol om met de overledenen. Zij doet zelfs een praatje met hen…. En sommigen antwoorden. Cassie krijgt boodschappen door of is het haar eigen onderbewustzijn ?
Tot op een dag dat ze ziet dat Mevr. E op haar snijtafel ligt. De schok is enorm voor Cassie.
Ze weet direct dat dit geen noodlottig ongeluk is zoals op de overlijdensakte beschreven wordt maar dat er hier meer aan de hand is. Als er dan ook plots een lijk verdwijnt in het mortuarium laat Cassie het er niet zomaar bij. Ze weet dat er meer aan de hand is en gaat op onderzoek uit ook al moet ze bepaalde regels aan haar laars lappen.

Lichaamstaal is een heel mooi boek, eens je begint te lezen ben je verkocht en wil je verder lezen. De hoofdpersonages zijn voldoende uitgewerkt. Je leeft mee met Cassie. Het wordt heel duidelijk dat Cassie door de dood van haar ouders bang is om haar te binden en haar harder voordoet dan dat ze uiteindelijk is. De zachte Cassie zien we wel in de liefdevolle relatie met haar grootmoeder. De opbouw van het verhaal gaat niet snel maar is zeker niet storend. Je merkt dat de auteur heel wat onderzoekswerk gedaan heeft naar hoe er gewerkt wordt in een mortuarium.
Naar het einde wordt de spanning wel opgebouwd.

In elk geval ik kijk al uit naar deel 2 in de “Cassie Raven”-serie.