verhaal vol emoties

“Voor ik je laat gaan” start met hoe het allemaal begon. Het moment waarop Yasmen en Josiah verliefd werden. Hun liefde is als een wiel…..oneindig.
Yasmen en Josiah hebben alles. 2 kinderen, een restaurant,…. Maar dan slaat het noodlot toe.
We springen verde in het boek nl. 2 jaar na hun scheiding. Doorheen hun gesprekken met psychologen, vrienden,… komen we meer te weten over hun trauma’s wat hun zo ver gebracht heeft om te scheiden. Het verlies van hun derde kind heeft ertoe geleid dat Yasmen in een diepe depressie terecht kwam. Ook de tante van Josiah, die hem zeer nauw aan het hart daar ze hem grootgebracht heeft, hem nog hielp in het restaurant, is in die periode overleden. Josiah zag maar een weg en dat was vooruit, ervoor zorgen dat ze restaurant uit de schulden geraakte en ze het konden houden. Yasmin daarentegen had na het overlijden van hun sterrekkind al haar energie nodig voor zichzelf. Door het naast elkaar leven, beiden het verlies en rouw op een andere manier verwerken, niet meer luisteren naar elkaar, geraakten ze elkaar kwijt.
Deze gevoelens worden zo goed omschreven, ook welke impact dit had op hun twee kinderen. Ze vinden een nieuw ritme in het uitbaten van hun restaurant en het co-ouderschap van hun kinderen. Ze willen beiden hun leven verder zetten, ook op relatiegebied. Maar dan komen ze tot de conclusie dat er nog liefde en lust is voor elkaar. Hadden ze niet beter wat meer gevochten voor elkaar ?
Het boek wordt verteld vanuit het oogpunt van Yasmen en Josiah. Beetje bij beetje wordt je meegenomen in hun leven, hun worstelingen, hun liefde, hun vriendschappen, hun verdriet maar ook hun pijn. Er wordt veel aandacht besteed aan rouwen, rouwverwerking en depressie. Hoe moeilijk de stap soms is om hulp in te roepen door psychologische begeleiding. Hoe belangrijk praten is en hetgeen je voelt op tafel te leggen…
(Lees verder in comments)

Het verhaal is passioneel, heel veel emoties worden beschreven en het heeft veel diepgang. De personages, twee zielsverwanten, worden krachtig neergezet. Je leeft met hen mee en je hebt het gevoel dicht bij hen te staan. Het verhaal beschrijft zeer moeilijke, ontroerende, zware onderwerpen. Het heeft me geraakt en blijft hangen.
Wat ik vooral onthou hieruit is : het is oké niet altijd oké te zijn. Een must-read !

⭐️⭐️⭐️⭐️