Oubollig maar interessant

Op haar boek Gevaarlijk verlangen prijkt de tekst ‘auteur van meer dan honderd romans’. Gerda van Wageningen is sinds 1979 actief als schrijver. Ze werd in 1946 geboren, toen haar ouders inwoonden bij haar grootouders. Kort daarop verhuisde het gezin naar Rotterdam. Gerda is een echte natuurliefhebber en ze logeerde dan ook elke zomer op een boerderij op Schouwen-Duiveland, daar waar haar vader is opgegroeid. Deze plaatsen komen ook terug in haar historische roman Gevaarlijk verlangen: een roman in de sfeer van haar twee bestsellers Zilver en Het portret.  

Het is 1935. Nienke van Dijk komt uit een arm gezin. Samen met haar broertjes, zusjes en ouders woont zij in een klein arbeiderswoninkje in Zeeland. Veel geld is er niet en iedereen in het gezin die mag werken, zorgt ervoor dat er geld in het laatje wordt gebracht. Nienke werkt bij de boer in het dorp die veel macht heeft; hij bezit een groot stuk land en er werken veel mensen voor hem en zijn vrouw. Toch blijkt deze boer kwaad in de zin te hebben; hij kan zijn handen niet thuis te houden en hierdoor komt Nienke voor een moeilijke keuze te staan.

Jaren later krijgt Rosalinde van Klaveren het dagboek van haar overgrootmoeder Nienke in handen. Zij leest over de gruwelijkheden die haar overgrootmoeder overkwam. Maar in haar eigen leven loopt ook niet alles op rolletjes en wanneer ze op diverse vlakken wordt tegengewerkt, blijkt hier wel meer achter te zitten dan alleen de gebeurtenissen uit het heden.  

Gevaarlijk verlangen is een boek waar je ‘even moet inkomen’. Dit komt vooral door de wat oubollige schrijfstijl; Van Wageningen kiest voor tegenwoordig minder vaak gebruikte woorden. Toch past dit weer bij het verhaal dat begint in het jaar 1935. Eenmaal een paar hoofdstukken verder ben je gewend aan de manier van schrijven en valt dit je niet meer op. Door de goed uitgewerkte verhaallijn ben je benieuwd wat er komen gaat.  

Enorme lappen tekst maken het verhaal wat lastig leesbaar, het was fijner geweest als er alinea’s of witregels in de tekst zaten, zodat de lezer zich minder hard hoeft te concentreren. Als je eenmaal gewend bent aan de schrijfstijl en de lappen tekst, is het een verhaal met goed uitgewerkte personages waar menig lezer zich in kan vinden. Herkenbaar zijn de Zeeuwse plaatsen die Gerda zeer nauwkeurig weet te beschrijven. Dat geeft dat beetje extra beleving aan Gevaarlijk Verlangen.  

Een klein minpuntje is de abrupte overgang van het eerste deel van het boek, het verleden van Nienke, naar haar familielid Rosalinde. Hier moet je als lezer even schakelen. Het leven van het personage Nienke wordt ineens afgekapt, terwijl je het gevoel hebt dat het verhaal nog niet is afgelopen. Gelukkig omarm je het personage Rosalinde direct omdat zij gelijk in veel moeilijkheden terechtkomt door haar hinderlijke baan. Met dit personage is het ‘inlevingsgehalte’ dan ook een stuk hoger.  

Sommige dingen zijn wat ongeloofwaardig, waar je je als lezer aan kunt gaan ergeren. Zo weet je allang dat iemand die Rosalinde ontmoet dezelfde achternaam heeft als iemand die in het verleden van Nienke voorkwam. Het duurt erg lang voordat het kwartje bij Rosalinde valt.  

Kortom, Gevaarlijk verlangen is een boek dat je leert waarderen en na een aantal hoofdstukken graag opgepakt wordt. Het is even inkomen, maar daarna wordt dit een graag gelezen boek.