Een bijzonder boek met een rauw randje

Niet alleen, maar samen is het laatste deel in de trilogie van de schrijfster Julia Burgers-Dorst. Helaas overleed zij voordat ze dit deel kon afmaken. Extra bijzonder is dus dat haar dochter, Marjolein van Diest, haar laatste boek heeft voltooid. Een jaar na het overlijden van haar moeder legt ze de laatste hand aan dit verhaal. Waarbij ze het voorwoord speciaal aan haar moeder richt. Dit bevat een inkijkje in het leven van Marjolein en Julia en is heel persoonlijk.

Niet alleen, maar samen gaat over Marloes, een vrouw met een heftig verleden; zij komt uit een moeilijke relatie met een vriend die veel te veel dronk. Inmiddels is ze gescheiden van deze nare man en nu heeft zij eindelijk haar leven op orde. Ze woont samen met haar zoontje, Silas, in een klein dorpje waar iedereen elkaar door en door kent. Helaas is de vader van Silas niet meer in beeld, want ook door hem werd Marloes teleurgesteld. Terwijl Marloes besluit voortaan alles zelf te doen, komen er vreemde feiten boven water en blijkt dat zij het al die tijd bij het verkeerde eind heeft gehad...

Een opzichzelfstaand boek, waarbij het niet nodig is om de voorgaande boeken uit de trilogie te hebben gelezen. De andere twee delen gaan namelijk niet over Marloes, maar bevatten andere hoofdpersonages. Je mist dat je je kunt verplaatsen in Marloes. Haar voorgaande relatie met een alcoholist wordt haast niet aangehaald. Het was nochtans interessant geweest om meer te weten te komen over haar eventuele worstelingen met dit verleden, waardoor ze lastig een nieuwe relatie kan beginnen en het vertrouwen in mannen heeft verloren. Ditzelfde geldt voor de vader van haar zoontje Silas. Ook hij heeft haar gekwetst en dit komt erg weinig naar voren, waardoor het lastig is een connectie te krijgen met Marloes.
Halverwege het boek maakt Marloes ineens een karakterverandering door, die eigenlijk niet goed wordt uitgewerkt. Zij gaat van sterke, onafhankelijke vrouw naar een vrouw die liefde nodig heeft om te overleven en gelukkig te worden. Dit is onbegrijpelijk.

Daarnaast is er een grote hoeveelheid personages, waardoor je af en toe niet meer weet wie wie is.  Het geconcentreerd blijven lezen vergt veel van de lezer. Zeker in het begin is dit vervelend omdat je de personages moet leren kennen. Dit went gelukkig wel, maar dat is pas na ongeveer de helft van het al niet zo dikke boekje te hebben gelezen. Na ongeveer honderd pagina’s wordt het boek wat saai, want alle losse eindjes zijn dan samengekomen. Het verhaal lijkt daardoor af, toch wordt dit tot aan de laatste bladzijde toe uitgesmeerd.

Vervelend is de opmaak van de tekst; het is hoofdzakelijk een lange lap zonder witregels. Daardoor is het moeilijk om je te kunnen focussen en raak je af en toe de draad kwijt. Het lijkt alsof er zoveel mogelijk woorden op een pagina moesten worden gepropt. De vraag is waarom, zo dik is het 216 pagina’s tellende boekje niet.
Ook is er vaak een verwijzing naar het geloof en God, wat tegenstrijdig is met het onderwerp: een alleenstaande vrouw met kind die ook nog eens onenightstands heeft beleefd.

Al met al is het bijzonder dat Marjolein het boek van haar moeder heeft kunnen voltooien. Dit geeft net dat beetje extra aan het boek, en dit neem je als lezer in je achterhoofd mee. Mede door het ontzettend mooie voorwoord aan het begin, dat de lezer tot diep in het hart zal raken. De titel Niet alleen, maar samen heeft hierdoor een dubbele lading aan hun boek gegeven. Het voorspelbare verhaal onderscheidt zich niet van andere verhalen, maar de boodschap van de overleden Julia Burgers-Dorst geeft het net dat beetje meer.