Hier moet je van houden...

Het eerste boek van Afra Beemsterboer kwam uit in 1990. Inmiddels is Verdwaalde Zwaluw de negende roman van Afra. Haar vorige roman De muurbloem werd, mede door de vloeiende schrijfstijl, positief ontvangen. Samen met haar twee dochters woont ze in Noord-Holland en haar gezinsleven is dan ook een inspiratiebron voor haar boeken.  

Verdwaalde Zwaluw gaat over de vijftigjarige Tessel die in het leven al een hoop heeft meegemaakt; ze is gescheiden, heeft drie kinderen en moest vanwege de scheiding in de wijngaard van haar vader komen werken. Inmiddels heeft zij de wijngaard geërfd en wanneer de 21-jarige Roemer bij haar komt werken voelt ze zich behoorlijk aangetrokken tot deze jonge jongen. Hierdoor komt ze zichzelf tegen en leert ze hoe ze moet omgaan met haar gevoelens.  

De tekst op de achterkant van Verdwaalde Zwaluw is nietszeggend en geeft niet duidelijk weer waar het boek nu eigenlijk over gaat. Hierdoor spreekt het boek niet zo aan om te kopen of te gaan lezen.  

De schrijfstijl is vooral staccato met oubollige woorden. Op de achterflap wordt beweerd dat het boek een vloeiende schrijfstijl bevat, maar niets is minder waar. Daarnaast is het woordgebruik erg ouderwets: ‘uit de kunst’ of ‘geriefelijk’ of ‘het was dan ook..’ en ‘natje en droogje’ zijn hier voorbeelden van. Er is weinig emotie te bekennen in de wat afstandelijke schrijfstijl en dat is jammer. Nu is het voornamelijk droge kost. Ook zelf verzonnen uitdrukkingen als: ‘hij was licht op de voeten’ zijn storend. Verdwaalde Zwaluw is geschreven in de verleden tijd wat in het begin erg wennen is. Na een paar hoofdstukken raak je hier gelukkig wel aan gewend.  

De namen van de personages zijn ook zeker niet alledaags: Wycher, Tessel en Koenraad. Daarnaast heeft een van de hoofdpersonen de naam Roemer. Dit levert de associatie op met Emile Roemer. Nogal verwarrend. In het begin worden er bovendien teveel personages geïntroduceerd; teveel namen worden gedropt samen met een erg lange introductie. Dit maakt het verhaal lastig om te lezen en moeilijk om te onthouden wie wie is. Sommige personages hadden niet genoemd hoeven worden en konden beter worden weggelaten, dan was het verhaal een stuk duidelijker.  

Lange lappen tekst en veel te lange hoofdstukken zorgen er tevens voor dat het verhaal minder goed te behappen is. Langdradige dialogen zijn vaak wat saai en boeien de lezer niet. Afra Beemsterboer wil teveel vertellen in een stuk tekst, en ze springt vaak van de hak op de tak; dit maakt het wat warrig. Ook blijft het doel van het verhaal wat onduidelijk.  

Verdwaalde Zwaluw is een boek met een specifiek thema waarvan je echt moet houden. Het oubollige taalgebruik en de vreemde structuur van het verhaal zorgen ervoor dat dit wat warrig overkomt. Dit boek bevat een vreemd verhaal over een liefde tussen jong en oud. Helaas geen aanrader.