Censuur en moord in Florence

Een waardige opvolger voor Laurent Binet's oorlogsthriller en debuut "HhhH", waarmee deze meteen een internationale bestseller lanceerde.

"Perspectieven" is een faction/fiction-roman met een hoog whodunit-gehalte op de achtergrond van het 16de eeuwse culturele Florence.

De schilder Pontormo wordt vermoord teruggevonden in de San Lorenzo kathedraal, waar hij in opdracht van de hertog van Florence, Cosimo de' Medici, het koor van de kerk aan het versieren was met fresco's over Het Laatste Oordeel.
De San Lorenzo is vandaag vooral beroemd als grafkerk van het de' Medici geslacht.

En laat dat nu de inzet zijn van deze mysterieuze moord, want in de nabijheid van Pontormo wordt een erotische Venusafbeelding gevonden van zijn hand, met het hoofd van Maria de' Medici, de oudste dochter van de hertog. Een afbeelding die erg beledigend is voor de hertogelijke familie in Florence, maar die ook de aandacht heeft getrokken van Catharina de' Medici, de tante van Maria, koningin van Frankrijk, en wettige erfgename van het hertogdom Florence.
Aandacht krijgt het ganse gebeuren eveneens vanwege de aanhang(st)ers van de zeer orthodoxe ideeën van wijlen monnik Girolamo Savonarola, die fel gekant zijn tegen het gebruik van naakt in de fresco's van Pontormo, wat zijn collega-schilder Michelangelo met zijn versie van het Laatste Oordeel in Rome ook al heeft mogen ondervinden.
Catharina de' Medici wil het schilderij in handen krijgen, om het tegen de Florentijnse hertog te gebruiken: de hertog is nl. een bondgenoot van Spanje, vijand van Frankrijk, en per definitie een rivaal van Catharina.
Giorgio Vasari, de belangrijkste adviseur van de hertog, moet de recherche naar de moord leiden, en tot nader orde, het vervloekte schilderij onder verzekerde bewaring stellen.

Jacopo da Pontormo heeft echt bestaan (1494-1557), maar is in werkelijkheid minder dramatisch aan zijn einde gekomen. Zijn weliswaar plotse dood was meer dan waarschijnlijk te wijten aan een ziekte.
Hij was ook goed bevriend met de bijna 20 jaar oudere Michelangelo Buonarroti (die ook verantwoordelijk was voor het ontwerp van de San Lorenzo façade).
De fresco's van Het Laatste Oordeel in de San Lorenzo hebben eveneens echt bestaan. Na de dood van Pontormo heeft diens vroegere leerling Agnolo Bronzino het project van de fresco's uiteindelijk afgemaakt. Tegenwoordig zal men echter nergens de fresco's van Pontormo kunnen terugvinden. Toen tijdens het uitvoeren van restauratiewerken in de 18de eeuw deze zwaar werden beschadigd, werd na afloop besloten de fresco's weg te halen. De enige getuigenissen van de muurschilderingen zijn overgebleven schetsen en beschrijvingen.

De titel van het boek verwijst naar een opmerking die Michelangelo tegen het einde maakt over de introductie van het perspectief door kunstenaars waarmee hij bevriend was. Echter, deze tekentechniek werd reeds vroeger in de Italiaanse Renaissance ontwikkeld, door de beeldhouwer Filippo Brunelleschi, die in het begin van de 15de eeuw opmetingen en onderzoek van klassieke bouwwerken in Rome aanschouwelijk wou voorstellen.

Deze roman is geschreven in briefvorm, een originele format die sommige lezers mogelijks niet zo geslaagd kunnen vinden en dan halverwege willen afhaken.
Wie deze format wel kan velen en Laurent Binet's debuut ook met succes heeft gelezen, geeft dit boek beslist minstens 4 sterren.