Hartverscheurend, indrukwekkend, meelijwekkend en schokkend.

De negentien jarige Emma Malloy stond na het overlijden van haar ouders voor een keuze met de trein naar Coal River in Pennsylvania te gaan of naar een armenhuis in Brooklyn te worden gestuurd. Zij koos voor het eerste. Bij het naderen van het armetierige mijnstadje Coal River zag zij vanuit de trein aan de voet van de centrale berg de negen verdiepingen tellende steenkoolbreker van de Bleak Mountain Mining Company.

Coal River was voor Emma bekend terrein. Het was alweer een tijd geleden dat Emma haar ouders vanuit Coal River naar Manhattan waren verhuisd om daar hun geluk te beproeven. Dat geluk werd verstoord door een brand waarbij haar ouders omkwamen. Bij het uitstappen van de trein rook zij onmiddellijk de stank van het brandende mijnafval. Kokhalzend kon zij net braken voorkomen. Emma werd bij het station afgehaald door haar neef Percy en oom Otis die bij de Bleak Mountain Mining Company bedrijfsleider was. Onderweg zag Emma het reusachtige landhuis Flint Mansion dat uitzicht over heel Cosl River bood. Het huis van Hazard Flint de eigenaar van Bleak Mountain Mining Company. Een meedogenloze man die mijnwerkers voor een hongerloontje gevaarlijk werk liet verrichten. Zo ook jonge mensen zelfs kinderen die hij in de breker liet werken. De breker was zo gevaarlijk dat menig kind één of meerdere van zijn ledematen kwijt raakte.

Bij het huis van haar oom en tante gekomen werd Emma door tante Ida, de zus van haar moeder, welkom geheten. Moe als Emma van de reis was kreeg zij nauwelijks de gelegenheid om te rusten. Want zij werd geacht op tijd aan tafel te verschijnen. Na een slokje laudanum kwam Emma tot rust. Beetje bij beetje kwam Emma er achter hoe er in het stadje Coal River werd gewerkt. Kinderen werkten in de mijn en gingen niet naar school.

Voor niets ging de zon op zei tante tegen Emma. Dus werd van Emma verwacht om werkzaamheden in hun woning te verrichten en in de bedrijfswinkel te werken waar Percy de scepter zwaaide. Dat betrof een winkel waar gezinnen van mijnwerkers verplicht waren om daar hun boodschappen te doen. Bij weigering stond ontslag op het spel. Een bezoek aan het mijnwerkersstadje waar het armoede troef was greep Emma naar de keel en kreeg zij vanwege haar grote rechtvaardigheidsgevoel het besef er iets aan te moeten doen. Dat zij daarmee de woede van haar oom en tante op de hals haalde nam zij op de koop toe.

DE BREKERJONGENS werd geschreven door ELLEN MARIE WISEMAN en in 2017 uitgegeven bij Uitgeverij Kok. Het betreft een prachtig met ook voor details geschreven roman. Spannende nagelbijtende passages komen er in voor. Door de schitterende cover met de afbeelding van twee armoedige jongens werd ik geprikkeld om het te lezen en heb daar geen spijt van. Integendeel.