Een leerzame roman over een vergeten stukje geschiedenis.

We schrijven achtienhonderdvijfentwintig toen Asscher Kaatje, net in de twintig jaar, in lompen gehuld naast de door de asman bestuurde askar in de statige buurt van de Rotterdamse wijk de Boompjes liep. Kaatje was de levendige belichaming van armoede. Mede door de barmhartigheid van welgestelden en de kerk kon Kaatje in haar erbarmelijke bestaan in leven blijven. Met haar man Nelis ging het niet beter. Zijn manier van overleven bestond uit bedelarij en bezoek aan het café.

Toen Kaatje te horen kreeg dat er in Drenthe onder de hoede van de Maatschappij van Weldadigheid vrijwilligers werden gevraagd om daar in de koloniën te werken kon zij daarover dromen. Over een eigen huisje met kippetjes en een tuintje om eigen voedsel te kunnen kweken. Maar dat was niets voor Nelis want dan moest hij werken in plaats van jenever of absint te drinken. Waar Kaatje van droomde kon werkelijkheid worden en dat werd het ook.
Met honderden anderen werden Nelis en Kaatje vanuit Rotterdam per schip naar Drenthe gevaren waar hen een onzekere toekomst wachtte. De reis was erbarmelijk die Nelis niet overleefde. Nu stond Kaatje er alleen voor. Aanvankelijk stonden Kaatje en haar man op de lijst voor de strafkolonie Veenhuizen. Maar nadat Bernhard Molenaar, ambtenaar bij Maatschappij van Weldadigheid, vernam dat Nelis dood was had hij mededogen. Hij wijzigde de locatie op de lijst en vulde Wilhelminaoord in.

In het kamp gekomen werd Kaatje en de overige bewoners aangesproken door een man die zich voorstelde als Lucas Meerkerk die zei wijkmeester te zijn en hen wegwijs zou maken. Voor Kaatje leek de man aardig en behulpzaam. Kaatje moest op enig moment van hem dulden dat er een bestedeling bij haar kam wonen. Toen het zover was stond de wijkmeester bij haar voor de deur met een man die voorstelde als Leendert van Ginniken. Het leek zo leuk en ze voelde zich gelukkig. Maar met de komst van Leendert kwam daar snel verandering in.

DE WEDUWE VAN DE KOLONIE werd geschreven door MARJA VISSCHER en in 2024 uitgegeven bij Uitgeverij Zomer & Keuning, Utrecht. Het betreft een mooi met veel zorg en liefde voor het schrijversvak geschreven verhaal. De auteur heeft het verhaal gebaseerd op waargebeurde historische feiten. Je proeft de sfeer van tweehonderd jaar geleden. Hoe men toentertijd omging met arme mensen die overgeleverd waren aan de goedertierenheid van regenten en de kerk. Een knap staaltje schrijfwerk. Maar of Asschen Kaatje werkelijk heeft bestaan valt te betwijfelen. De auteur verwijst echter naar de aantekeningen van Ds. C.E. Van Koetsveld en gaat ervan uit dat Asschen Kaatje heeft bestaan.