Een zwarte bladzijde in de Flower-Power tijd.

De auteur groeide in Minnesota op in een ogenschijnlijk traditioneel middenklasse gezin. Haar vader Clarence had gevochten in Korea was huisschilder en in zijn vrije tijd kunstschilder. Hij had een onvoorspelbaar karakter. Haar moeder Shirley was stabiel en ging over de financiën. Op enig moment ontstond bij de ouders het onzalige idee om hun huis voor een caravan te ruilen om daarmee, zoals toen veel mensen deden, naar California te verhuizen waar veel hippie enclaves ontstonden. Toen zij negen jaar was mocht zij bij opa en oma logeren. Oma had op een dag iets buitenhuis te doen. Zij bleef bij opa die voorstelde om samen in bad te gaan. Zij was nog een kind van veertien jaar en werd door opa ingewijd. Be-in’s later love-in’s maakten van California een grote happening waar ze graag met haar ouders naartoe ging en werd meegezogen in de hippiecultuur. Haar ouders kozen op enig moment voor een drop-oud bestaan.

Voor de auteur een reden om van huis weg te lopen en zich aan te sluiten bij de sekte van Charles Manson. Daar werd zij overspoeld met een cocktail van filosofie, spiritualiteit, geloof en sociale opvattingen over liefde en heel veel vrije seks. Jong en naïef kon zij makkelijk door een charismatisch figuur als Manson worden ingepalmd. Behalve charismatisch was Manson een manipulator, zwendelaar en pooier tegelijk. Maar daar werd door de leden van de groep niet doorheen geprikt. Veel later zette Manson een aantal leden van de sekte aan tot het onder andere vermoorden van actrice Sharon Tate die op dat moment hoog zwanger was van haar man Roman Polański. Hoewel Manson zelf niet bij de moorden aanwezig was werd hij toch veroordeeld.

MIJN LEVEN MET CHARLES MANSON betreft een zeer gedetailleerde autobiografie dat in samenwerking met juriste en journaliste Deborah Herman werd geschreven door DIANNE LAKE en in 2018 werd uitgegeven bij Uitgeverij HarperCollins. Ik vond het indrukwekkend om te lezen over Dianne Lake die als veertien jarig meisje al gewend was om vrijwel dagelijks marihuana en LSD te gebruiken. Een verhaal dat je bij de keel grijpt omdat je als lezer maar niet kunt begrijpen dat Dianne en veel anderen in de ban van Charles Menson konden raken. Fijn om te lezen dat het met Dianne, die feitelijk met de moorden niets te maken had, uiteindelijk goed is gekomen.