Lezersrecensie
Een onvoorstelbare zoektocht naar haar verloren kinderen.
Barbados 1834.
Alleen en vies van de modder was Rachel op de vlucht en op weg naar de vrijheid. Weg van de Providence-plantage waar zij als slavin moest werken op een rietsuikerplantage. Veel van haar kinderen waren gestorven of verkocht. Een vrijheid van korte duur, zo leek het. Bij het de oceaan aangekomen werd zij onverwacht vastgepakt. Met een stinkende zak over haar hoofd werd zij naar een voor haar onbekende locatie gebracht waar zij een oudere vrouw Bathsheba, of Mama B zoals zij ook werd genoemd, ontmoette. Een vrouw die haar liefdevol in haar kleine gemeenschap opving en met Rachel op zoek ging naar Mary Grace één van haar haar afgepakte kinderen. Met veel inspanning lukte het Rachel in Bridgetown haar dochter Mary Grace te vinden. Niet wetende wat hen nog allemaal te wachten stond betrof die ontmoeting een mooi moment. Met gevaar om opgepakt te worden ging Rachel op zoek naar haar andere kinderen. Kinderen die als koopwaar van haar werden weggesleurd en afgevoerd naar onbekende gebieden.
VRIJ STROOMT DE RIVIER werd geschreven door ELEANOR SHEARER. Vertaald door Fannah Palmer en in Nederland uitgegeven in 2024 bij uitgeverij Ambo|Anthos. Met dit boek duikt de auteur in de geschiedenis van haar voorouders. Het betreft een prachtig en uitzonderlijk mooi geschreven verhaal over de onvoorwaardelijke liefde van een moeder. Er wordt de laatste tijd veel gesproken en geschreven over het slavernijverleden. Dit verhaal gaat ook over dat verleden. Zoals de geschiedenis van WOII niet vergeten mag worden geldt dat ook voor de geschiedenis over de slavernij. Dit boek speelt daarin een grote rol. Ik moest wennen aan de “gesproken” taal waar het woord “ik” en “mijn” als “mi” wordt geschreven. Zoals “Mi gaat op zoek naar mi zoon”. Palmer verklaart hierover het volgende: Werkwoorden worden volgens Shearer in creoolse talen nauwelijks vervoegd “wat Caribische vertellingen een bepaalde directheid geeft”. Dit element gebruikt zij ook in de oorspronkelijke tekst, maar in het Nederlands blijkt dat niet te werken. Palmer heeft de persoonsvorm ‘me’, die veel van de Zwarte personages gebruiken in plaats van I, vertaalt in het Sranan ‘mi’. Zij vond dat een passende oplossing.
Alleen en vies van de modder was Rachel op de vlucht en op weg naar de vrijheid. Weg van de Providence-plantage waar zij als slavin moest werken op een rietsuikerplantage. Veel van haar kinderen waren gestorven of verkocht. Een vrijheid van korte duur, zo leek het. Bij het de oceaan aangekomen werd zij onverwacht vastgepakt. Met een stinkende zak over haar hoofd werd zij naar een voor haar onbekende locatie gebracht waar zij een oudere vrouw Bathsheba, of Mama B zoals zij ook werd genoemd, ontmoette. Een vrouw die haar liefdevol in haar kleine gemeenschap opving en met Rachel op zoek ging naar Mary Grace één van haar haar afgepakte kinderen. Met veel inspanning lukte het Rachel in Bridgetown haar dochter Mary Grace te vinden. Niet wetende wat hen nog allemaal te wachten stond betrof die ontmoeting een mooi moment. Met gevaar om opgepakt te worden ging Rachel op zoek naar haar andere kinderen. Kinderen die als koopwaar van haar werden weggesleurd en afgevoerd naar onbekende gebieden.
VRIJ STROOMT DE RIVIER werd geschreven door ELEANOR SHEARER. Vertaald door Fannah Palmer en in Nederland uitgegeven in 2024 bij uitgeverij Ambo|Anthos. Met dit boek duikt de auteur in de geschiedenis van haar voorouders. Het betreft een prachtig en uitzonderlijk mooi geschreven verhaal over de onvoorwaardelijke liefde van een moeder. Er wordt de laatste tijd veel gesproken en geschreven over het slavernijverleden. Dit verhaal gaat ook over dat verleden. Zoals de geschiedenis van WOII niet vergeten mag worden geldt dat ook voor de geschiedenis over de slavernij. Dit boek speelt daarin een grote rol. Ik moest wennen aan de “gesproken” taal waar het woord “ik” en “mijn” als “mi” wordt geschreven. Zoals “Mi gaat op zoek naar mi zoon”. Palmer verklaart hierover het volgende: Werkwoorden worden volgens Shearer in creoolse talen nauwelijks vervoegd “wat Caribische vertellingen een bepaalde directheid geeft”. Dit element gebruikt zij ook in de oorspronkelijke tekst, maar in het Nederlands blijkt dat niet te werken. Palmer heeft de persoonsvorm ‘me’, die veel van de Zwarte personages gebruiken in plaats van I, vertaalt in het Sranan ‘mi’. Zij vond dat een passende oplossing.
1
Reageer op deze recensie