Dis- niet- genoten

Totaal wazig, misschien voor een goede verstaander (maar wie ís dat?) te begrijpen… maar ik snap nog het nut, nog het doel van dit als roman ge-etiketteerd boek. Ruim 200 bladzijden de interpretatie van een zeer belezen man die niet anders te betitelen is dan een asperger-achtige, die als gave heeft goed verhalen te kunnen vertellen voor publiek. Hij wordt door zijn werkgever afgevaardigd naar een internationaal congres dan wel symposium als chroniqueur. Er volgt verder een onoverzienbare opeenvolging van op papier gezette gedachtenspinsels en -kronkels waaruit de lezer moet begrijpen dat zijn vrouw hem niet begrijpt, en de rest van de wereld eigenlijk ook niet. En ik ook niet, dus. Jongstra kán wel mooie verhalen schrijven (zie Henry Fix, en de Heldeninspecteur) maar ook hopeloos verzanden in zijn eigen overmaat aan kennis. En dat doet hij hier.