..gelukkig geen foto's...

Van deze schrijver las ik nooit eerder iets; wel had ik eerder óver hem wat meegekregen waaruit een nogal eigenzinnige persoonlijkheid naar voren komt; hij kwam in het nieuws door een gemelde nierdonatie die later wel of niet of toch wel gebeurd was; de oprichting van de Quiet500, een tegenhanger van de Quote500 waarbij ondersteuning wordt gegenereerd voor een forse groep armoedige Nederlanders; en zijn steunend lidmaatschap van de pedofielenvereniging Martijn uit meegevoel (zelf is hij geen pedofiel, bezweert hij) waar veel kwade reacties op los kwamen.
Maar geen reden om zijn proza niet eens te proberen. Daarom aan bovengenoemde bundel begonnen, waarin 40 verhalen zijn opgenomen. Zeven verhalen daarvan heb ik gelezen maar daar is het bij gebleven. Enkele verhalen kwamen bij mij over zoals abstracte schilderijen bij mij overkomen; ik vind ze niet mooi, snap ze niet en loop er snel voorbij. In twee verhalen droop de zelfgenoegzaamheid en arrogantie eraf. En in het zevende verhaal beschrijft de verteller in detail hoe hij met zijn moeder een seksuele relatie begint na het overlijden van zijn vader, haar echtgenoot. Ik snap niet hoe en waarom je dit op kunt schrijven; en overigens ook niet hoe de uitgever dit in druk heeft kunnen laten verschijnen. Voor mij geen A. J. H. Dautzenberg meer.