Lezersrecensie
Vervreemdend...
Roman geschreven door een van oorsprong Duitse Amerikaan, die in het begin van de Hitlertijd naar de VS emigreerde omdat hij ook joods was. Inmiddels was hij psychiater geworden… Dit verhaal werd gepubliceerd in 1926. Het bestaat uit een vervreemdende monoloog van een man, die – naar uiteindelijk blijkt, of lijkt(?)- een verhaal houdt in een rechtbank, waar hij als verdachte aanwezig is. De man is teruggekeerd uit de loopgraven tijdens WO I en in dit boek staat eigenlijk in één lange monoloog al datgene wat door zijn hoofd speelde en nóg speelt tijdens zijn vertrek uit het oorlogsgebied. Is hij de gerespecteerde chirurg Hans Castorp met vrouw Grete, of de eenvoudige handwerksman Bettuch die zich de identiteit van de chirurg heeft toegeëigend bij het verlaten der loopgraven? In welke mate heeft de oorlog hem beschadigd, hem of zijn alter ego? Wie van de twee is hij werkelijk? Weet hij zélf eigenlijk wie hij is? Dit alles resulteert in een wonderlijke vertelling die mij ook nog aan “De herinnerde soldaat” van Anjet Daanje deed denken. Geen mooie taal, geen knappe metaforen, geen karaktertyperingen maar wél een pakkende weergave van wat je je toch allemaal in je hoofd kan halen, vooral als daar de meest nare dingen zijn ingestopt. Je moet wel bereid zijn erin mee te gaan en te proberen erin mee te leven.
1
Reageer op deze recensie