Lezersrecensie
Aardig..maar niet meer
Leek me niet iets voor mij, zeker nadat de ervan gemaakte film ook een beetje een “tearjerker” leek te zijn. Maar nadat ik de schrijfster had horen praten over haar schrijverschap en haar ambities heb ik me er tóch aan gewaagd. Het gegeven (aan haar gelovige achtergrond en strenge man ontsnappende Nederlandse vrouw, Rika, die in de jaren dertig een verhouding begint met een 16 jaar jongere zwarte jongeman, Valdemar, afkomstig uit Suriname, in Nederland een totaal vreemde eend in de bijt als een der zéér weinigen) is uit historisch perspectief (“de zwarte met het witte hart” en zo meer) fraai en interessant. De vrouw krijgt samen met Valdemar een kind (dat is dus Sonny Boy) en slaat zich als pensionhoudster redelijk succesvol door het leven, alle tegenstroom overwinnend. Helaas, de oorlog breekt uit en leidt tot een dramatische afloop voor de ouders van Sonny Boy. Mooi verhaal, en toch maakt de schrijfstijl het boek voor mij minder geslaagd dan wanneer Geert Mak of Jan Brokken het gegeven zouden hebben gebruikt voor een boek. Ik had diezelfde ervaring een beetje bij “ ’t Hooge Nest”. Het kan natuurlijk ook aan mij liggen.
3
Reageer op deze recensie