Lezersrecensie
'I am death'
‘Ik ben de dood’ – Chris Carter
Met open armen werd hier alweer het zevende boek uit de serie rond de sympathieke Robert Hunter ontvangen. Ik hunker naar Hunter.
Chris Carter is geboren in Brazilië en groeide op in de Verenigde Staten. Hij studeerde psychologie en bestuurde in zijn functie als forensisch psycholoog het gedrag van criminelen. Inmiddels is hij zo succesvol als auteur, zijn boeken verschijnen in meer dan 20 landen, dat hij inmiddels fulltime schrijver is.
Ik ben de dood is het zevende deel uit de serie rond rechercheur Robert Hunter. Een veel te late Nederlandse vertaling, omdat dit boek al in 2015 in het Engels is verschenen (I am death). Gelukkig is de uitgever met een inhaalslag bezig. Er zijn op dit moment nog zes delen die vertaald kunnen worden. In 2024 verscheen het Engelstalige dertiende deel met de titel The Death Watcher.
Je kunt de boeken los van elkaar lezen. Het verhaal heeft een kop en een staart. De meeste personages spelen een rol in de hele serie, waardoor er los van de zaak nog veel te beleven valt. Deze rode draad loopt door het leven van de rechercheurs, de zakelijke organisatie en hun privéleven heen en ontgaat je, wanneer je bij het zevende deel zou beginnen, zonder de eerste zes te hebben gelezen.
Voor iedereen die al eerder een boek van deze auteur heeft gelezen is het gesneden koek. Het is wederom uiterst gewelddadig. Regelmatig betrap je jezelf er tijdens het lezen op, dat het niet expliciet en wreed genoeg kan zijn. Hoe meer bloed er vloeit en hoe afschrikwekkender de details, hoe meer de lezer zich in het verhaal kan onderdompelen. Je moet ongetwijfeld ziek in je hoofd zijn om dit soort wreedheden te bedenken, maar de lezer is echter net zo ziek, door ervan te genieten.
Eigenlijk is Chris Carter nog altijd bezig met de uitoefening van zijn voormalige functie, het psychologisch analyseren van het afwijkende gedrag bij mensen. Ook wij zijn, als lezer, zijn cliënten.
Het verhaal van Ik ben de dood is verdeeld over 92 korte hoofdstukken. Daar waar we richting ontknoping gaan, worden de hoofdstukken steeds korter en helpt het om je als lezer volledig in het verderf te storten. Het geheel leest als een tierelier, hoewel de letters voor deze recensent wel iets groter hadden gemogen.
Een week na de verdwijning van een jonge vrouw wordt haar ontzielde lichaam gevonden op een grasveld nabij de luchthaven van Los Angeles. De vreemde pose waarin het slachtoffer wordt aangetroffen en een bizarre ontdekking bij de autopsie tonen aan dat Hunter te maken heeft met een seriemoordenaar. Het tweede slachtoffer laat niet lang op zich wachten. De dader daagt Hunter op een brutale manier uit om hem te stoppen. Hunter heeft op zijn beurt geen idee hoe hij op het spoor kan komen van deze grillige en onvoorspelbare moordenaar.
Het volledige aantal sterren wordt niet gescoord. Dat zit hem in het zogenaamde Baantjer-complex. Lezers van de boeken over rechercheur de Cock weten dat ieder boek terugkerende stukken tekst en inhoud heeft. Met vaste zinnen met een repeterende en vertrouwde cadans. Datzelfde doet Carter. De uitleg over zijn whisky-voorkeur en rituelen, de uitleg over Garcia zijn relatie met Anna, … Je hebt het allemaal al eerder gelezen. In dezelfde woorden.
Het is overduidelijk, het dient twee doelen: Het laat lezers die de boeken in willekeurige volgorde lezen aansluiten bij de rode en doorlopende verhaallijnen. Anderzijds creëert het een rustmoment voor de diehard fan van zijn schrijfsels. Persoonlijk ervaar ik het als ballast en storen de repetitieve woorden. Ik merk ook dat ik veel woorden nodig heb om iets relatiefs kleins te duiden. Hopelijk lees jij het in het juiste perspectief.
Dit verhaal met briljante plottwisten is van uitzonderlijke klasse. Je kunt het boek niet wegleggen en het verhaal niet loslaten. Ik ben als de dood voor Ik ben de dood en tegelijkertijd zit ik in doodsnood om het volgende deel te mogen lezen. Carter is de gedoodverfde favoriet wanneer het om spannende thrillers gaat.
⭐️⭐️⭐️⭐️ Met Ik ben de dood toont Chris Carter aan dat rechercheurs Hunter en Garcia nog springlevend zijn. Een thriller uit de buitencategorie die de honger naar de volgende vertalingen nog groter maakt. Een brute thriller voor lezers die een stapje verder durven gaan.
Persoonlijke songtekst:
‘He will spill you
And you’ll become his slave
Death will kill you
And drag you to the grave
And The Creepers
They’re chasing you to death
Before The Reaper
Is taking your last breath
I Am Death
I’m Death’
(Bloodstain – ‘I am death’)
Peter
Boekencast
Genre: thriller
Uitgeverij: HarperCollins Holland
ISBN: 9789402716115
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 352
Verschijningsdatum: januari 2025
Hartelijke dank aan HarperCollins Holland voor het beschikbaar stellen van dit recensie-exemplaar, in ruil voor deze eerlijke recensie.
Met open armen werd hier alweer het zevende boek uit de serie rond de sympathieke Robert Hunter ontvangen. Ik hunker naar Hunter.
Chris Carter is geboren in Brazilië en groeide op in de Verenigde Staten. Hij studeerde psychologie en bestuurde in zijn functie als forensisch psycholoog het gedrag van criminelen. Inmiddels is hij zo succesvol als auteur, zijn boeken verschijnen in meer dan 20 landen, dat hij inmiddels fulltime schrijver is.
Ik ben de dood is het zevende deel uit de serie rond rechercheur Robert Hunter. Een veel te late Nederlandse vertaling, omdat dit boek al in 2015 in het Engels is verschenen (I am death). Gelukkig is de uitgever met een inhaalslag bezig. Er zijn op dit moment nog zes delen die vertaald kunnen worden. In 2024 verscheen het Engelstalige dertiende deel met de titel The Death Watcher.
Je kunt de boeken los van elkaar lezen. Het verhaal heeft een kop en een staart. De meeste personages spelen een rol in de hele serie, waardoor er los van de zaak nog veel te beleven valt. Deze rode draad loopt door het leven van de rechercheurs, de zakelijke organisatie en hun privéleven heen en ontgaat je, wanneer je bij het zevende deel zou beginnen, zonder de eerste zes te hebben gelezen.
Voor iedereen die al eerder een boek van deze auteur heeft gelezen is het gesneden koek. Het is wederom uiterst gewelddadig. Regelmatig betrap je jezelf er tijdens het lezen op, dat het niet expliciet en wreed genoeg kan zijn. Hoe meer bloed er vloeit en hoe afschrikwekkender de details, hoe meer de lezer zich in het verhaal kan onderdompelen. Je moet ongetwijfeld ziek in je hoofd zijn om dit soort wreedheden te bedenken, maar de lezer is echter net zo ziek, door ervan te genieten.
Eigenlijk is Chris Carter nog altijd bezig met de uitoefening van zijn voormalige functie, het psychologisch analyseren van het afwijkende gedrag bij mensen. Ook wij zijn, als lezer, zijn cliënten.
Het verhaal van Ik ben de dood is verdeeld over 92 korte hoofdstukken. Daar waar we richting ontknoping gaan, worden de hoofdstukken steeds korter en helpt het om je als lezer volledig in het verderf te storten. Het geheel leest als een tierelier, hoewel de letters voor deze recensent wel iets groter hadden gemogen.
Een week na de verdwijning van een jonge vrouw wordt haar ontzielde lichaam gevonden op een grasveld nabij de luchthaven van Los Angeles. De vreemde pose waarin het slachtoffer wordt aangetroffen en een bizarre ontdekking bij de autopsie tonen aan dat Hunter te maken heeft met een seriemoordenaar. Het tweede slachtoffer laat niet lang op zich wachten. De dader daagt Hunter op een brutale manier uit om hem te stoppen. Hunter heeft op zijn beurt geen idee hoe hij op het spoor kan komen van deze grillige en onvoorspelbare moordenaar.
Het volledige aantal sterren wordt niet gescoord. Dat zit hem in het zogenaamde Baantjer-complex. Lezers van de boeken over rechercheur de Cock weten dat ieder boek terugkerende stukken tekst en inhoud heeft. Met vaste zinnen met een repeterende en vertrouwde cadans. Datzelfde doet Carter. De uitleg over zijn whisky-voorkeur en rituelen, de uitleg over Garcia zijn relatie met Anna, … Je hebt het allemaal al eerder gelezen. In dezelfde woorden.
Het is overduidelijk, het dient twee doelen: Het laat lezers die de boeken in willekeurige volgorde lezen aansluiten bij de rode en doorlopende verhaallijnen. Anderzijds creëert het een rustmoment voor de diehard fan van zijn schrijfsels. Persoonlijk ervaar ik het als ballast en storen de repetitieve woorden. Ik merk ook dat ik veel woorden nodig heb om iets relatiefs kleins te duiden. Hopelijk lees jij het in het juiste perspectief.
Dit verhaal met briljante plottwisten is van uitzonderlijke klasse. Je kunt het boek niet wegleggen en het verhaal niet loslaten. Ik ben als de dood voor Ik ben de dood en tegelijkertijd zit ik in doodsnood om het volgende deel te mogen lezen. Carter is de gedoodverfde favoriet wanneer het om spannende thrillers gaat.
⭐️⭐️⭐️⭐️ Met Ik ben de dood toont Chris Carter aan dat rechercheurs Hunter en Garcia nog springlevend zijn. Een thriller uit de buitencategorie die de honger naar de volgende vertalingen nog groter maakt. Een brute thriller voor lezers die een stapje verder durven gaan.
Persoonlijke songtekst:
‘He will spill you
And you’ll become his slave
Death will kill you
And drag you to the grave
And The Creepers
They’re chasing you to death
Before The Reaper
Is taking your last breath
I Am Death
I’m Death’
(Bloodstain – ‘I am death’)
Peter
Boekencast
Genre: thriller
Uitgeverij: HarperCollins Holland
ISBN: 9789402716115
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 352
Verschijningsdatum: januari 2025
Hartelijke dank aan HarperCollins Holland voor het beschikbaar stellen van dit recensie-exemplaar, in ruil voor deze eerlijke recensie.
1
Reageer op deze recensie