Lezersrecensie
'Calm before the storm'
‘Stormkind’ – Michael Robotham
Michael Robotham (Casino, Nieuw-Zuid-Wales, 1960) is een Australische thrillerauteur en journalist. In die functie reisde hij veertien jaar lang de wereld rond en zijn artikelen verschenen in diverse Britse, Amerikaanse en Australische kranten en tijdschriften.
In 2004 debuteerde Robotham met de door media en lezers veelgeprezen thriller De verdenking. Het boek was de start van de succesvolle serie met in de hoofdrol de sympathieke en aan Parkinson lijdende psycholoog Joseph O’Loughlin.
In 2019 verscheen het eerste deel van Robothams nieuwe thrillerserie met als hoofdpersonen de psycholoog Cyrus Haven en de beschadigde jongvolwassen vrouw Evie Cormac. Stormkind verscheen in 2024 en is het vierde deel in deze serie.
Op de cover staat een afbeelding van een vrouw die, zittend op een oever, uitkijkt over een wilde zee, met haren die wapperen in de wind. De letters van Stormkind zijn in het geel, waardoor het de suggestie van bliksem wekt. Dit in combinatie met de donkere kleuren maakte me nieuwsgierig naar de inhoud van het boek.
In Stormkind gaat het verhaal verder met de levens van Cyrus Haven en zijn huisgenoot Evie Cormac in Nottingham, Engeland. Cyrus is psycholoog en werkt vaak als profiler voor de politie. Evie is een jonge vrouw die op zoek is naar invulling van haar leven, na het vroege verlies van haar familie en daarop volgend een jeugd van misbruik. Door deze trauma’s heeft zij geheugenverlies opgelopen.
Als Cyrus en Evie een dagje op het strand zijn, spoelen er zeventien lichamen van immigranten aan. Cyrus helpt de lichamen uit het water te halen. Een kind overleeft de ramp. Evie ziet de lichamen, raakt in shock en wordt door een ambulance opgehaald. Later in het ziekenhuis ontmoet Evie de jongen van de ramp, Arben. In het ziekenhuis hoort Cyrus tumult en komt in contact met een vrouw die wordt tegengehouden door de beveiliging omdat ze naar Arben toe wil gaan. Ze is een advocate genaamd Florence en ze wil hem helpen met zijn asielaanvraag. Florence heeft bewijs dat de boot met vluchtelingen met opzet tot zinken is gebracht, en zo raken Cyrus en Evie betrokken bij het politieonderzoek naar de ramp.
Wat volgt is een spannend verhaal waarin Cyrus en Evie samen met Florence langzaam ontdekken wat er gebeurd is en wie achter deze misdaad zit. Bij de zoektocht naar de verantwoordelijken van deze ramp blijkt het verleden van Evie hier ook mee verweven te zijn. In dit vierde boek van deze serie helpt Cyrus Evie om alle herinneringen van Evie’s vroege jeugd eindelijk te ontrafelen. Het boek eindigt verrassend en ontroerend. Een paar traantjes heb ik dan ook wel weggepinkt.
Het vluchtelingenthema is op dit moment erg actueel. Als lezer word je wel geprikkeld om hierover na te denken, maar er wordt je geen standpunt in de politieke discussie opgedrongen.
Robotham heeft Stormkind opgedeeld in twee delen. In beide delen zijn de hoofdstukken kort en geschreven vanuit het perspectief van Cyrus en van Evie. De hoofdstukken zijn niet structureel om en om ingedeeld, wat een natuurlijk effect geeft: als twee mensen je iets vertellen, is dat nooit precies evenveel of even lang. Stormkind is geschreven in de tegenwoordige tijd en leest vlot. Er komen veel dialogen in voor. Daarnaast vertellen de hoofdpersonen hun gedachten en/of hun gebeurtenissen aan de lezer. Daarin zitten regelmatig kleine grapjes. Bijvoorbeeld: ’Papa speelde tuba, wat volgens Agnesa klonk als ‘een nijlpaard dat scheten laat onder water’.’ Het taalgebruik van Cyrus is duidelijk anders dan dat van Evie, het verschil in leeftijd komt in de dialogen goed naar voren en dit zorgde bij mij vaak voor een glimlach van herkenning. Thuis spreken wij zelf ook echt op een andere manier dan onze pubers.
Michael Robotham is een meester in het bouwen van zijn karakters. Hij creëert echte, menselijke personages met een herkenbare kwetsbaarheid waar je gemakkelijk je hart aan verbindt. Omdat in dit boek alles mooi samenkomt en ik met een warm hart dit boek heb gelezen, geef ik het 4.5 sterren.
Persoonlijk lees ik het liefst digitale boeken op mijn e-reader, maar voor dit prachtige verhaal heb ik graag een uitzondering gemaakt en een papieren exemplaar gelezen. Als gast recensent dank ik Boeken-Cast voor de eer, en uiteraard dank ik uitgeverij Cargo voor dit boek in ruil voor een eerlijke recensie.
Claudia
Boekencast
Genre: thriller
Uitgeverij: Cargo
ISBN: 9789403132839
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 380
Verschijningsdatum: november 2024
Hartelijke dank aan uitgeverij Cargo voor het beschikbaar stellen van dit recensie-exemplaar, in ruil voor deze eerlijke recensie.
Michael Robotham (Casino, Nieuw-Zuid-Wales, 1960) is een Australische thrillerauteur en journalist. In die functie reisde hij veertien jaar lang de wereld rond en zijn artikelen verschenen in diverse Britse, Amerikaanse en Australische kranten en tijdschriften.
In 2004 debuteerde Robotham met de door media en lezers veelgeprezen thriller De verdenking. Het boek was de start van de succesvolle serie met in de hoofdrol de sympathieke en aan Parkinson lijdende psycholoog Joseph O’Loughlin.
In 2019 verscheen het eerste deel van Robothams nieuwe thrillerserie met als hoofdpersonen de psycholoog Cyrus Haven en de beschadigde jongvolwassen vrouw Evie Cormac. Stormkind verscheen in 2024 en is het vierde deel in deze serie.
Op de cover staat een afbeelding van een vrouw die, zittend op een oever, uitkijkt over een wilde zee, met haren die wapperen in de wind. De letters van Stormkind zijn in het geel, waardoor het de suggestie van bliksem wekt. Dit in combinatie met de donkere kleuren maakte me nieuwsgierig naar de inhoud van het boek.
In Stormkind gaat het verhaal verder met de levens van Cyrus Haven en zijn huisgenoot Evie Cormac in Nottingham, Engeland. Cyrus is psycholoog en werkt vaak als profiler voor de politie. Evie is een jonge vrouw die op zoek is naar invulling van haar leven, na het vroege verlies van haar familie en daarop volgend een jeugd van misbruik. Door deze trauma’s heeft zij geheugenverlies opgelopen.
Als Cyrus en Evie een dagje op het strand zijn, spoelen er zeventien lichamen van immigranten aan. Cyrus helpt de lichamen uit het water te halen. Een kind overleeft de ramp. Evie ziet de lichamen, raakt in shock en wordt door een ambulance opgehaald. Later in het ziekenhuis ontmoet Evie de jongen van de ramp, Arben. In het ziekenhuis hoort Cyrus tumult en komt in contact met een vrouw die wordt tegengehouden door de beveiliging omdat ze naar Arben toe wil gaan. Ze is een advocate genaamd Florence en ze wil hem helpen met zijn asielaanvraag. Florence heeft bewijs dat de boot met vluchtelingen met opzet tot zinken is gebracht, en zo raken Cyrus en Evie betrokken bij het politieonderzoek naar de ramp.
Wat volgt is een spannend verhaal waarin Cyrus en Evie samen met Florence langzaam ontdekken wat er gebeurd is en wie achter deze misdaad zit. Bij de zoektocht naar de verantwoordelijken van deze ramp blijkt het verleden van Evie hier ook mee verweven te zijn. In dit vierde boek van deze serie helpt Cyrus Evie om alle herinneringen van Evie’s vroege jeugd eindelijk te ontrafelen. Het boek eindigt verrassend en ontroerend. Een paar traantjes heb ik dan ook wel weggepinkt.
Het vluchtelingenthema is op dit moment erg actueel. Als lezer word je wel geprikkeld om hierover na te denken, maar er wordt je geen standpunt in de politieke discussie opgedrongen.
Robotham heeft Stormkind opgedeeld in twee delen. In beide delen zijn de hoofdstukken kort en geschreven vanuit het perspectief van Cyrus en van Evie. De hoofdstukken zijn niet structureel om en om ingedeeld, wat een natuurlijk effect geeft: als twee mensen je iets vertellen, is dat nooit precies evenveel of even lang. Stormkind is geschreven in de tegenwoordige tijd en leest vlot. Er komen veel dialogen in voor. Daarnaast vertellen de hoofdpersonen hun gedachten en/of hun gebeurtenissen aan de lezer. Daarin zitten regelmatig kleine grapjes. Bijvoorbeeld: ’Papa speelde tuba, wat volgens Agnesa klonk als ‘een nijlpaard dat scheten laat onder water’.’ Het taalgebruik van Cyrus is duidelijk anders dan dat van Evie, het verschil in leeftijd komt in de dialogen goed naar voren en dit zorgde bij mij vaak voor een glimlach van herkenning. Thuis spreken wij zelf ook echt op een andere manier dan onze pubers.
Michael Robotham is een meester in het bouwen van zijn karakters. Hij creëert echte, menselijke personages met een herkenbare kwetsbaarheid waar je gemakkelijk je hart aan verbindt. Omdat in dit boek alles mooi samenkomt en ik met een warm hart dit boek heb gelezen, geef ik het 4.5 sterren.
Persoonlijk lees ik het liefst digitale boeken op mijn e-reader, maar voor dit prachtige verhaal heb ik graag een uitzondering gemaakt en een papieren exemplaar gelezen. Als gast recensent dank ik Boeken-Cast voor de eer, en uiteraard dank ik uitgeverij Cargo voor dit boek in ruil voor een eerlijke recensie.
Claudia
Boekencast
Genre: thriller
Uitgeverij: Cargo
ISBN: 9789403132839
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 380
Verschijningsdatum: november 2024
Hartelijke dank aan uitgeverij Cargo voor het beschikbaar stellen van dit recensie-exemplaar, in ruil voor deze eerlijke recensie.
1
Reageer op deze recensie