Lezersrecensie
'Lieve kleine piranha'
‘Stoute kleine piranha’ – Bjorn van den Eynde
De titel is een verwijzing naar een nummer van de Belgische rockband Gorki. De auteur is een groot fan van de band en in het bijzonder van hun te vroeg overleden voorman Luc de Vos. In deze recensie is er voor gekozen om geen citaten uit het boek maar uit de vele liedteksten van Luc te plaatsen.
Bjorn van den Eynde (1984) heeft mij laten hunkeren naar een nieuw avontuur van Marjolein de Vriese en haar Waalse collega Nathan Durnez. Het debuut voor volwassen lezers van jeugdauteur, televisiescenarist en regisseur Bjorn van den Eynde, De Engelenmoord was van wereldklasse. Ik was niet de enige die dat vond want Bjorn won met dit boek de MAX Bronzen Vleermuis voor beste thrillerdebuut en nominaties voor de Hercule Poirot Debuutprijs en de Thrillzone Awards.
‘En ik weet het lot is blind
En de liefde die kijkt scheel
En ik heb te veel geluk in het spel’
De dikte van het boek trekt de eerste aandacht. Het is wederom een dikke pil geworden. Kwalitatief een goede uitgave want hij ziet er na het boek te hebben gelezen nog ongelezen en als nieuw uit. De afbeelding, het ontwerp en de kleurenkeuze zijn ook opvallend. De graat met de kenmerkende kop en kaken van een piranha als ondergrond van knalgele letters op een antraciete achtergrond met bloedrode vegen. Buro Blikgoed is verantwoordelijk voor dit magische omslagontwerp. Chapeau! Genoeg over de buitenkant. We gaan lezen.
‘Ze moesten eens weten
Wat er aan vooraf ging
Ze moesten eens weten
Al die vervloekte verloren tijd’
Waar gaat het verhaal eigenlijk over?
De 30-jarige Sarah Martens wordt voor het laatst gezien op de Gentse Feesten. Daar waar haar minnaar enige dagen later dood wordt gevonden, is haar echtgenoot hoofdverdachte. Daar waar iedereen uitgaat van een crime passionel, ontstaat er onrust bij de federale politie in Brussel. De sporen tonen gelijkenissen met de markeringen die op slachtoffers in andere delen van Europa zijn aangetroffen. Wat heeft het monster naar België gebracht en is zijn honger wel gestild?
‘De tijd die vloog voorbij
En voor hij het wist
Was hij allang weer verdwenen’
De terugkeer van De Vriese en Durnez voelt als een weldadig bad. Een diepgravend onderzoek door de Vlaming en de Waal klinkt als het begin van een slechte Belgenmop, maar is daarentegen een gouden greep en een regelrechte kwaliteitsgarantie voor spanning, sensatie en verbijstering.
Met 173 hoofdstukken van gemiddeld drie bladzijden, een heerlijk lettertype en aan het eind van ieder hoofdstuk een kleine piranha is het een feest om te lezen. En om te blijven lezen. Daar geeft het verhaal ook alle reden toe. Er zit veel vaart in het verhaal en er gebeurt voortdurend iets dat je aan het boek gekluisterd houdt. Er is een verhaallijn die erom vraagt dat je het eerste boek hebt gelezen en toch denk ik dat Van den Eynde voldoende uitlegt om te voorkomen dat je als nieuwkomer de weg kwijtraakt.
Wat ik wel heb gemist is een verdere evolutie in de relatie tussen De Vriese en Durnez. Het hoeft geen romance te worden, liever niet, maar de interactie is plat en voegt weinig toe. Het ongemak uit het eerste deel had verder ontwikkeld kunnen worden. Meer haken en ogen heb ik niet gevonden, terwijl dat met piranha’s eenvoudig had gekund. Al met al kun je vaststellen dat De Engelenmoord geen eendagsvlieg was.
‘En sterren komen, sterren gaan
Alleen Elvis blijft bestaan
Mia heeft nooit afgezien
Ze vraagt: kun jij nog dromen?’
⭐️⭐️⭐️⭐️ Met Stoute kleine piranha’ heeft Bjorn van den Eynde twee ambities verwezenlijkt. Hij schreef ‘de altijd lastige tweede’ na het succes van De Engelenmoord. Hij schreef tegelijkertijd de ode aan Luc de Vos, de te vroeg overleden voorman van de formatie Gorki. Deze twee componenten leveren het indrukwekkende Stoute kleine piranha op. Nu geduldig wachten op de derde in deze reeks.
‘Wij houden stand
Vandaag
En later zien we wel
Wat er komt
Als het komt’
Persoonlijke songtekst:
‘Lieve kleine piranha, lieve kleine piranha,
Lieve kleine piranha, verscheur me.
Als de nacht komt wil ik dat je blijft,
Want ik ben bang dat de wereld zou vergaan.
Jij drinkt mijn bloed dat alleen voor jou stroomt,
Jij breekt mijn hart dat alleen voor jou slaat
Lieve kleine piranha, lieve kleine piranha,
Lieve kleine piranha, verscheur me.
De oorlog is voorbij
En de schapen zijn geteld,
Je kruipt onder de wol
Samen met je beer.
En de kraakvis die jij kraakt,
Die leeft diep in de zee,
Hij kan je nu niet kraken,
Jank niet meer.
Lieve kleine piranha, lieve kleine piranha,
Lieve kleine piranha, verscheur me’
(Gorki – ‘Lieve kleine piranha‘)
Peter
Boekencast
Genre: thriller
Uitgeverij: Pelckmans
ISBN: 9789463373142
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 520
Verschijningsdatum: mei 2024
Hartelijke dank aan Pelckmans uitgeverij voor het beschikbaar stellen van dit recensie-exemplaar, in ruil voor deze eerlijke recensie.
De titel is een verwijzing naar een nummer van de Belgische rockband Gorki. De auteur is een groot fan van de band en in het bijzonder van hun te vroeg overleden voorman Luc de Vos. In deze recensie is er voor gekozen om geen citaten uit het boek maar uit de vele liedteksten van Luc te plaatsen.
Bjorn van den Eynde (1984) heeft mij laten hunkeren naar een nieuw avontuur van Marjolein de Vriese en haar Waalse collega Nathan Durnez. Het debuut voor volwassen lezers van jeugdauteur, televisiescenarist en regisseur Bjorn van den Eynde, De Engelenmoord was van wereldklasse. Ik was niet de enige die dat vond want Bjorn won met dit boek de MAX Bronzen Vleermuis voor beste thrillerdebuut en nominaties voor de Hercule Poirot Debuutprijs en de Thrillzone Awards.
‘En ik weet het lot is blind
En de liefde die kijkt scheel
En ik heb te veel geluk in het spel’
De dikte van het boek trekt de eerste aandacht. Het is wederom een dikke pil geworden. Kwalitatief een goede uitgave want hij ziet er na het boek te hebben gelezen nog ongelezen en als nieuw uit. De afbeelding, het ontwerp en de kleurenkeuze zijn ook opvallend. De graat met de kenmerkende kop en kaken van een piranha als ondergrond van knalgele letters op een antraciete achtergrond met bloedrode vegen. Buro Blikgoed is verantwoordelijk voor dit magische omslagontwerp. Chapeau! Genoeg over de buitenkant. We gaan lezen.
‘Ze moesten eens weten
Wat er aan vooraf ging
Ze moesten eens weten
Al die vervloekte verloren tijd’
Waar gaat het verhaal eigenlijk over?
De 30-jarige Sarah Martens wordt voor het laatst gezien op de Gentse Feesten. Daar waar haar minnaar enige dagen later dood wordt gevonden, is haar echtgenoot hoofdverdachte. Daar waar iedereen uitgaat van een crime passionel, ontstaat er onrust bij de federale politie in Brussel. De sporen tonen gelijkenissen met de markeringen die op slachtoffers in andere delen van Europa zijn aangetroffen. Wat heeft het monster naar België gebracht en is zijn honger wel gestild?
‘De tijd die vloog voorbij
En voor hij het wist
Was hij allang weer verdwenen’
De terugkeer van De Vriese en Durnez voelt als een weldadig bad. Een diepgravend onderzoek door de Vlaming en de Waal klinkt als het begin van een slechte Belgenmop, maar is daarentegen een gouden greep en een regelrechte kwaliteitsgarantie voor spanning, sensatie en verbijstering.
Met 173 hoofdstukken van gemiddeld drie bladzijden, een heerlijk lettertype en aan het eind van ieder hoofdstuk een kleine piranha is het een feest om te lezen. En om te blijven lezen. Daar geeft het verhaal ook alle reden toe. Er zit veel vaart in het verhaal en er gebeurt voortdurend iets dat je aan het boek gekluisterd houdt. Er is een verhaallijn die erom vraagt dat je het eerste boek hebt gelezen en toch denk ik dat Van den Eynde voldoende uitlegt om te voorkomen dat je als nieuwkomer de weg kwijtraakt.
Wat ik wel heb gemist is een verdere evolutie in de relatie tussen De Vriese en Durnez. Het hoeft geen romance te worden, liever niet, maar de interactie is plat en voegt weinig toe. Het ongemak uit het eerste deel had verder ontwikkeld kunnen worden. Meer haken en ogen heb ik niet gevonden, terwijl dat met piranha’s eenvoudig had gekund. Al met al kun je vaststellen dat De Engelenmoord geen eendagsvlieg was.
‘En sterren komen, sterren gaan
Alleen Elvis blijft bestaan
Mia heeft nooit afgezien
Ze vraagt: kun jij nog dromen?’
⭐️⭐️⭐️⭐️ Met Stoute kleine piranha’ heeft Bjorn van den Eynde twee ambities verwezenlijkt. Hij schreef ‘de altijd lastige tweede’ na het succes van De Engelenmoord. Hij schreef tegelijkertijd de ode aan Luc de Vos, de te vroeg overleden voorman van de formatie Gorki. Deze twee componenten leveren het indrukwekkende Stoute kleine piranha op. Nu geduldig wachten op de derde in deze reeks.
‘Wij houden stand
Vandaag
En later zien we wel
Wat er komt
Als het komt’
Persoonlijke songtekst:
‘Lieve kleine piranha, lieve kleine piranha,
Lieve kleine piranha, verscheur me.
Als de nacht komt wil ik dat je blijft,
Want ik ben bang dat de wereld zou vergaan.
Jij drinkt mijn bloed dat alleen voor jou stroomt,
Jij breekt mijn hart dat alleen voor jou slaat
Lieve kleine piranha, lieve kleine piranha,
Lieve kleine piranha, verscheur me.
De oorlog is voorbij
En de schapen zijn geteld,
Je kruipt onder de wol
Samen met je beer.
En de kraakvis die jij kraakt,
Die leeft diep in de zee,
Hij kan je nu niet kraken,
Jank niet meer.
Lieve kleine piranha, lieve kleine piranha,
Lieve kleine piranha, verscheur me’
(Gorki – ‘Lieve kleine piranha‘)
Peter
Boekencast
Genre: thriller
Uitgeverij: Pelckmans
ISBN: 9789463373142
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 520
Verschijningsdatum: mei 2024
Hartelijke dank aan Pelckmans uitgeverij voor het beschikbaar stellen van dit recensie-exemplaar, in ruil voor deze eerlijke recensie.
1
Reageer op deze recensie