Lezersrecensie
'Past life'
‘Verloren in het verleden’ – P.M. Pauwels
Pia Marie Pauwels is in het jaar 1972 in Antwerpen geboren en vertrok naar de Verenigde Staten om later terug in Vlaanderen een studie Management, toerisme en communicatie af te ronden in Mechelen. Na de aanslagen van 11 september verliet ze haar baan in de luchtvaart en ging weer studeren.
Aan de Universiteit van Antwerpen rondde ze haar studie geschiedenis af, waarna ze samen met haar man verhuisde naar Zuid-Frankrijk.
Verloren in het verleden is na Muizen in het bed en Hoor de stilte spreken haar derde roman. In het nawoord van dit boek vertelt Pauwels dat ze ook jarenlang op hoog niveau geturnd heeft en dat ze als vrijwilliger werkte in de palliatieve zorg.
Deze uitgebreide samenvatting over het studeer- en werkzame leven van de auteur is illustratief voor mijn uiteindelijke bevindingen over haar boek. Ze heeft zoveel beleefd en meegemaakt in haar leven dat het voor de gemiddelde mens moeilijk te bevatten is. Dit staat los van zaken die Pia in het nawoord vermeldt, zoals een inbraak in haar ouderlijk huis en het feit dat haar schoonvader, als adjudant bij het Nationaal Bureau voor Drugs, betrokken was bij de ontvoering en de losgeld overdracht die uiteindelijk de inspiratiebron bleek voor deze spannende roman.
Verloren in het verleden belandde op mijn leeslijst door het aantrekkelijke omslag dat mijn aandacht al voor het verschijnen, via een mailing van Phoenix Books, wist te trekken. Toen het boek uiteindelijk werd bezorgd was ik verrast door het definitieve uiterlijk. Een donker boek versterkt met een prachtig zwart boekblok en een opdruk die mij doet denken aan het medaillonbehang dat naadloos bij de meeste grootouders uit de jaren ’70 past. De afbeelding lijkt een AI-afbeelding te zijn en straalt volledig ten onrechte de sfeer uit van de Tweede Wereldoorlog. Het boek oogt hierdoor alsof de doelgroep uit vrouwelijke lezers bestaat met een donkere feelgood voorkeur. Ik weet niet of dat genre al bestaat maar de naam feel niet zo good roman is wellicht een gat in de markt. De benaming spannende roman staat net boven de naam van de uitgever onderaan.
Op voorhand verwacht ik dat de spanning zal zitten in of ze de man wel of niet aan de haak zal slaan…
Totdat je gaat lezen.
De proloog begint met de geur van brandend vlees. Wat een verrassing. Het is direct gewelddadig, geheimzinnig en spannend.
Ik trek een wenkbrauw op en lees snel verder.
Een aangenaam lettertype, korte hoofdstukken, hetzelfde behangmotief en ik geraak op stoom met lezen.
Een samenvatting geven van het verhaal is schier onmogelijk. Er zit een ontvoering in van Giuliano Rossi, de chauffeur van een fameuze diamantair.
Sofie van Aken is op zoek naar de dader van de moord op een client van de afdeling waarop zij werkt. Het slachtoffer verbleef op de afdeling palliatieve zorg. Niemand gelooft dat je iemand zou willen doden die toch zal sterven en Sofie gaat uiteindelijk als speurder aan de slag, geholpen door de eveneens in de instelling verblijvende voormalig rechercheur Robert Janssens.
Al snel blijken deze verhaallijnen samen te komen, vermengt met een hele trits aan andere gebeurtenissen.
Soms is het echt spannend, soms langdradig en bovenal uiterst verwarrend. Er gebeurt zoveel dat je als lezer de draad kwijtraakt. En wordt afgeleid door allerhande randzaken als het gebruik van verkeerde lidwoorden (het manoeuvre en de zakhorloge), te lichte drukinkt waardoor de teksten niet zwart maar grijs zijn op sommige pagina’s en ongepaste emoties bij personages, wanneer ze in stresssituaties over onbelangrijke zaken gaan mijmeren.
Het verhaal is niet slecht en bevat genoeg om verder te lezen. Het is vooral de overdaad die schaadt. Er gebeurt zoveel dat het de geloofwaardigheid volledig aantast. Waardoor je met een engeltje op de ene en een duiveltje op de andere schouder verder leest. En zij in mijn hoofd hun strijd voeren: ‘Hou je mond, ik wil weten hoe het verder gaat’ versus ‘Ah nee joh, dit kan toch helemaal niet’.
Het leidt af van het feit dat Pauwels een prima verhaal te vertellen heeft en écht kan schrijven.
Termen als Never a dull moment en de kreet less is more komen bij mij naar boven. Er gebeurt gewoonweg te veel. Als redacteur zou ik hebben ingegrepen. Je hebt genoeg voor drie verhalen en stopt alles in één, zou mijn reactie zijn.
Op de site waarop vele recensies samenkomen, zie ik dat mijn mening ook maar subjectief is. De vier en vijf sterren vliegen mij om de oren.
Wel van hoofdzakelijk vrouwelijke lezers.
Wellicht is er meer ruimte in het hoofd van vrouwen en zit ik genetisch gezien anders in elkaar. Een stuk of drie verhaallijnen minder en een honderdtal pagina’s minder hadden voor mij een hogere waardering opgeleverd.
⭐️⭐️⭐️ Een boek waarin alles anders (b)lijkt dan het is. De omslag past niet bij het boek, het ongeloofwaardige verhaal blijkt geïnspireerd op waargebeurde feiten en de verhaallijnen vliegen grillig en tegelijkertijd georganiseerd als een wolk spreeuwen alle kanten op. Kritiek die past bij een lage beoordeling, maar ook hier is niets wat het lijkt. Ik blijk verloren in het heden door Verloren in het verleden. Vertwijfeld plak ik mijzelf maar achter het behang.
Persoonlijke songtekst:
‘A lovers eyes
Never look away
I’m bleeding in my heart
You tell me that its safe
When I realize
That death is just a staircase
I’m bleeding in my heart, my heart
That nothing is for certain’
(Lost in the trees– ‘Past life’)
Peter
Boekencast
Genre: spannende roman
Uitgeverij: Phoenix Books
ISBN: 9789464789324
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 376
Verschijningsdatum: oktober 2024
Hartelijke dank aan Phoenix Books voor het beschikbaar stellen van dit recensie-exemplaar, in ruil voor deze eerlijke recensie.
Pia Marie Pauwels is in het jaar 1972 in Antwerpen geboren en vertrok naar de Verenigde Staten om later terug in Vlaanderen een studie Management, toerisme en communicatie af te ronden in Mechelen. Na de aanslagen van 11 september verliet ze haar baan in de luchtvaart en ging weer studeren.
Aan de Universiteit van Antwerpen rondde ze haar studie geschiedenis af, waarna ze samen met haar man verhuisde naar Zuid-Frankrijk.
Verloren in het verleden is na Muizen in het bed en Hoor de stilte spreken haar derde roman. In het nawoord van dit boek vertelt Pauwels dat ze ook jarenlang op hoog niveau geturnd heeft en dat ze als vrijwilliger werkte in de palliatieve zorg.
Deze uitgebreide samenvatting over het studeer- en werkzame leven van de auteur is illustratief voor mijn uiteindelijke bevindingen over haar boek. Ze heeft zoveel beleefd en meegemaakt in haar leven dat het voor de gemiddelde mens moeilijk te bevatten is. Dit staat los van zaken die Pia in het nawoord vermeldt, zoals een inbraak in haar ouderlijk huis en het feit dat haar schoonvader, als adjudant bij het Nationaal Bureau voor Drugs, betrokken was bij de ontvoering en de losgeld overdracht die uiteindelijk de inspiratiebron bleek voor deze spannende roman.
Verloren in het verleden belandde op mijn leeslijst door het aantrekkelijke omslag dat mijn aandacht al voor het verschijnen, via een mailing van Phoenix Books, wist te trekken. Toen het boek uiteindelijk werd bezorgd was ik verrast door het definitieve uiterlijk. Een donker boek versterkt met een prachtig zwart boekblok en een opdruk die mij doet denken aan het medaillonbehang dat naadloos bij de meeste grootouders uit de jaren ’70 past. De afbeelding lijkt een AI-afbeelding te zijn en straalt volledig ten onrechte de sfeer uit van de Tweede Wereldoorlog. Het boek oogt hierdoor alsof de doelgroep uit vrouwelijke lezers bestaat met een donkere feelgood voorkeur. Ik weet niet of dat genre al bestaat maar de naam feel niet zo good roman is wellicht een gat in de markt. De benaming spannende roman staat net boven de naam van de uitgever onderaan.
Op voorhand verwacht ik dat de spanning zal zitten in of ze de man wel of niet aan de haak zal slaan…
Totdat je gaat lezen.
De proloog begint met de geur van brandend vlees. Wat een verrassing. Het is direct gewelddadig, geheimzinnig en spannend.
Ik trek een wenkbrauw op en lees snel verder.
Een aangenaam lettertype, korte hoofdstukken, hetzelfde behangmotief en ik geraak op stoom met lezen.
Een samenvatting geven van het verhaal is schier onmogelijk. Er zit een ontvoering in van Giuliano Rossi, de chauffeur van een fameuze diamantair.
Sofie van Aken is op zoek naar de dader van de moord op een client van de afdeling waarop zij werkt. Het slachtoffer verbleef op de afdeling palliatieve zorg. Niemand gelooft dat je iemand zou willen doden die toch zal sterven en Sofie gaat uiteindelijk als speurder aan de slag, geholpen door de eveneens in de instelling verblijvende voormalig rechercheur Robert Janssens.
Al snel blijken deze verhaallijnen samen te komen, vermengt met een hele trits aan andere gebeurtenissen.
Soms is het echt spannend, soms langdradig en bovenal uiterst verwarrend. Er gebeurt zoveel dat je als lezer de draad kwijtraakt. En wordt afgeleid door allerhande randzaken als het gebruik van verkeerde lidwoorden (het manoeuvre en de zakhorloge), te lichte drukinkt waardoor de teksten niet zwart maar grijs zijn op sommige pagina’s en ongepaste emoties bij personages, wanneer ze in stresssituaties over onbelangrijke zaken gaan mijmeren.
Het verhaal is niet slecht en bevat genoeg om verder te lezen. Het is vooral de overdaad die schaadt. Er gebeurt zoveel dat het de geloofwaardigheid volledig aantast. Waardoor je met een engeltje op de ene en een duiveltje op de andere schouder verder leest. En zij in mijn hoofd hun strijd voeren: ‘Hou je mond, ik wil weten hoe het verder gaat’ versus ‘Ah nee joh, dit kan toch helemaal niet’.
Het leidt af van het feit dat Pauwels een prima verhaal te vertellen heeft en écht kan schrijven.
Termen als Never a dull moment en de kreet less is more komen bij mij naar boven. Er gebeurt gewoonweg te veel. Als redacteur zou ik hebben ingegrepen. Je hebt genoeg voor drie verhalen en stopt alles in één, zou mijn reactie zijn.
Op de site waarop vele recensies samenkomen, zie ik dat mijn mening ook maar subjectief is. De vier en vijf sterren vliegen mij om de oren.
Wel van hoofdzakelijk vrouwelijke lezers.
Wellicht is er meer ruimte in het hoofd van vrouwen en zit ik genetisch gezien anders in elkaar. Een stuk of drie verhaallijnen minder en een honderdtal pagina’s minder hadden voor mij een hogere waardering opgeleverd.
⭐️⭐️⭐️ Een boek waarin alles anders (b)lijkt dan het is. De omslag past niet bij het boek, het ongeloofwaardige verhaal blijkt geïnspireerd op waargebeurde feiten en de verhaallijnen vliegen grillig en tegelijkertijd georganiseerd als een wolk spreeuwen alle kanten op. Kritiek die past bij een lage beoordeling, maar ook hier is niets wat het lijkt. Ik blijk verloren in het heden door Verloren in het verleden. Vertwijfeld plak ik mijzelf maar achter het behang.
Persoonlijke songtekst:
‘A lovers eyes
Never look away
I’m bleeding in my heart
You tell me that its safe
When I realize
That death is just a staircase
I’m bleeding in my heart, my heart
That nothing is for certain’
(Lost in the trees– ‘Past life’)
Peter
Boekencast
Genre: spannende roman
Uitgeverij: Phoenix Books
ISBN: 9789464789324
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 376
Verschijningsdatum: oktober 2024
Hartelijke dank aan Phoenix Books voor het beschikbaar stellen van dit recensie-exemplaar, in ruil voor deze eerlijke recensie.
1
Reageer op deze recensie