Aangeraakt door Goden.

In dit biografische en autobiografisch boek,wordt de lezer meegezogen door zinderende bewoordingen,van een man die zichzelf uit het moeras probeert te trekken.Hij waant zich tot een jongen die hij ooit was,opweg naar volwassenheid.In de benepen gereformeerde omgeving voelt hij zich een melaatse,een vijand van alle mensen.
Hij volgt de gedachten van een totaal verkrampte jongen op de middelbare school die met zichzelf overhoop ligt,voortdurend een metapositie ten opzichte van zichzelf inneemt,en geen idee heeft hoe hij zich tussen al die anderen moet gedragen,omdat hij zich niet wil aanpassen,en ook niet weet hoe hij dit überhaupt zou moeten doen.

Overwegingen;al die dingen behalve ik nooit iemand anders dacht en zag.Ik zag de kleine schokjes in hun ogen als ze keken,of juist niet keken;het even oplichten en aanscherpen,en ik voelde het wegdraaien daarna in mijn eigen ogen.Er waren andere dingen aan de hand,het ogenschijnlijke was het niet.Iets,je kon het zelfs niet zeggen dat zij het waren;iets bood aan:lachjes,woorden,gedragingen waren dat;iets stelde eisen?van wat,van het gebeuren zelf?van de handeling?van de toestand?van henzelf?
Vanwaar die schokjes die ik zag?Het leek of ze en gebaar,een lach,voor zichzelf uit naar voren staken,voor zich uit hielden om zichzelf te bedekken,als een soort tussenstof tussen hen en mij in.
En ik moest ook zoiets ophouden,iets gelijkwaardigs,om het te pareren.

Er is geen sprake dat de schrijver afstand neemt van zijn personage;naarmate het boek vordert lijkt hij er zelfs sterk te willen samenvallen.
Dat geeft het werk een authentieke lading die lang bij je blijft,en steeds blijft rondspoken.
Het is interessant om in de eerste helft van het boek de tragische wanhoop van de gekwelde ziel te volgen,want deze zelfde ziel wordt uiteindelijk aangeraakt door en godheid,die absoluut kon schrijven,maar zag zichzelf te vaak als hinderlijke wijze als godheid.

In het tweede deel geeft Te Gussinklo een analyse van het werk van Mulisch.
Ook dit deel begint met uitvoerige en overtuigende beschrijvingen van de depresieve context,waarbinnen de ik op latere leeftijd met grootspraak en aanstellerij probeerd te handhaven.
Ook wordt Sartre,Kant,Nietzsche en Jung aangehaald waarin hij uitvoerige beschrijvingen wijdt.

Naar mijn mening is Te Gussinklo een ondergewaardeerd schrijver,maar zal,althans door mij nog steeds met grote interesse gelezen worden!
Mijn waardering voor dit boek is ondanks de te vaak grootheids-ideën van hem ten aanzien van alles 4****sterren.