Lastig inkomen

Ik mocht dit boek lezen met de boekenreizigersclub.

De cover met de witte veer en rode letters van de titel schreeuwen om aandacht. De subtitel maakt het des te intrigerender.

Het verhaal begint met een proloog die erg uitnodigend leest. Daarna is het wat rommelig en moet je goed opletten waar je in het verhaal zit. Er zijn best wel wat zinnen in het Frans die niet vertaalt worden, wat het lezen lastig maakt zeker om elke keer op te zoeken wat er gezegd wordt. Er komen veel namen in voor waardoor je gemakkelijk de verhaallijn kwijt kan raken.

We maken kennis met de 27 jarige onervaren rechercheur Marjolein de Vriese die in haar team niet goed ligt, eigenlijk eruit gewerkt wordt. Haar vader was ook rechercheur en is doodgeschoten terwijl hij aan een zaak over Gabriël werkte, echter deze zaak is nooit opgelost. Het lijkt alsof deze persoon in het heden weer is opgedoken rond de moord op de 18 jarige Julie Dumoulin. Marjolein maakt in Brussel kennis met haar collega de 39 jarige ervaren rechercheur Nathan Durnez; beide hebben tijd nodig om aan elkaar te wennen. Bjorn heeft eveneens hoofdstukken aan een personage die zich Junior noemt en te maken heeft met een aantal bruine enveloppe met Romeinse cijfers erop; voor elk slachtoffer een eigen enveloppe.
Bjorn weet zo te schrijven dat je nieuwsgierig bent wat er in het verleden met Marjolein en Junior is gebeurd. En toch mis ik iets in het boek. Het lijkt wel alsof het ‘net’ niet lekker loopt, misschien qua taal, de Franse woorden, de soms wel erg korte hoofdstukken zodat je net niet de verdieping in het personage kan pakken, de vele personages, de verhoudingen.

Het is geen makkelijk leesbaar boek, het heeft constant je aandacht nodig. Bij wegleggen moet ik soms af en toe teruglezen hoe het ook alweer zat. Zeker tot 2/3 van het verhaal pakt het boek mij niet echt. Het einde daarentegen is goed uitwerkt. Het maakt je zeker nieuwsgierig naar 2e ‘Stoute kleine Piranha’ en 3e deel, zodat deze trilogie een waardige afronding vormt.