Een veelheid aan namen en verbindingen.

Ik mocht dit boek lezen voor de boekenreizigers.

De cover toont een vrouw in een mooie groene jurk met sieraden en in haar hand een vergulde kelk met een prachtige ring om haar vingers. De vingers zelf vond ik niet passen in het beeld bij een dame in hogere kringen.

Het verhaal gaat over Lucrezia Borgia die op haar sterfbed haar verhaal vertelt. Haar vader Rodrigo Borga is kardinaal en wordt als Paus gekozen. Dit betekend een ommezwaai in het leven van de 13-jarige Lucrezia. Zij wordt voor de eerste maal uitgehuwelijkt door haar vader aan Giovanni Sforzia, waar vooral haar vader zelf voordeel aan heeft. Wat volgt zijn veel Italiaanse namen, die allemaal met elkaar verweven zijn of familie van elkaar zijn en iets van elkaar nodig hebben. De veelheid aan deze verbindingen en namen doet je soms het overzicht kwijtraken.
De flash forward op het sterfbed maken je nieuwsgierig naar wat er in het leven van Lucrezia allemaal gebeurd is. Je zou het als 2 verhaallijnen kunnen zien. Lucrezia nu op haar sterfbed en Lucrezia vanaf de periode voor haar vader Paus wordt tot zijn overlijden.

In de hoofdstukken zijn soms grote stappen in tijd, waardoor je goed op moet letten waar je zit in het verhaal. Vooral het begin en eind van het verhaal zit goed in elkaar. Het middenstuk kon mij niet echt pakken mede door de vele namen. Marianne en Theo weten samen het leven van Lucrezia realistisch en goed neer te zetten, echter er was wat weinig verdieping in haar personage. Het geeft een goed inzicht in vroeger tijden waar de vrouwen niet op hun mond waren gevallen en via een slinkse wijze toch een voordeel voor zichzelf er uit kunnen halen.

Het is een boek die je niet even gauw oppakt, omdat het elke keer toch even duurt voordat je in het verhaal zit en soms wat terug moet lezen om de namen en verbindingen helder te houden. Intriges, incest, minnaars en minnaressen, politieke moorden en jeugd- of kinderhuwelijken; het is er allemaal in dit boek.

Marianne en Theo weten de geschiedenis in dit boek goed en realistisch neer te zetten, waarbij ze hun romantische inlevingsstijl goed weet weer te geven.
Het is een boek die zeker de moeite waar is om te leven en je veel leest van de tegenstrijdigheden in die tijd: het celibaat leven en dan toch je bastaardkind in het Vaticaan hebben en zelfs gebruiken voor eigen gewin. Wat ik erg jammer vond dat je van een aantal kinderen pas op het einde weer wat verneemt, hiermee mis ik de verdieping in Lucrezia meer hoe zij dit ervaren heeft.