Historische waarde

Ik mocht dit boek lezen voor de boekenreizigers.
Op de cover zien we een meisje zitten in een soort park met klaprozen, gekleed in een prachtige jurk en een brief aan het lezen met naast haar een soort koffer waar eveneens een brief uit steekt.
Het verhaal gaat over de periode lente 1914 tot herfst 1918 (de eerste wereldoorlog) en wordt afgesloten met een epiloog. Elk hoofdstuk begint met een brief die Suzanna aan aar zus Bea schrijft, waarna je verder gaat in het leven van Suzanna. Suzanna is door haar vader naar haar Oom Gaston en Tante Geraldine in Wallonië gestuurd waar zij moet helpen met de werkzaamheden op de boerderij waar ze de hooikinderen ontdekt.
Het verhaal wordt zeer beeldend en realistisch neergezet, waarbij je de eerste wereldoorlog van een andere kant ervaart. De personage Suzanna leren we goed kennen, de andere personages blijven wat oppervlakkig. Eva Linden weet je in het verhaal te trekken, waardoor je door wilt blijven lezen en omdat je meeleeft met Suzanna en wat er met de kinderen gebeurd. Heel langzaam wordt de spanning opgebouwd richting het einde, die met een verrassende wending mij verrast en mooi is gevonden. Eva weet woorden te geven aan de weg die de mensen gaan in oorlogstijden, met liefde, zorgzaamheid, vertrouwen, hulpvaardigheid en genegenheid voor dierbare worden mooi neergezet.
Toch zijn er wat minpunten aan het verhaal. Het meisje op de cover, ziet er te mooi en verzorgt uit gezien het verhaal. Het einde wordt wat snel verwerkt en je mist nog een aantal dingen die er met Suzanna en de hooikinderen aan de hand zijn die niet uitgewerkt worden. Een epiloog verder in de tijd was hier beter op zijn plaats geweest. Jammer, hier had wat meer ingezeten.