De Japanse zwarte weduwe.

Ik mocht dit boek lezen voor de boekenreizigers.

De cover toont ons een mooie Japanse vrouw in een kimono met een blik van hier ben ik en ze staat in het water met Japanse Kersenbloesem en rook op de achtergrond. Het heeft iets lieflijks mysterieus.

In het verhaal lopen 2 parallellen. In het ene maken we kennis met de Japanse Tomiko, wat zich voornamelijk in het verleden afspeelt en zij vind het leven in Japan maar wat saai en armoedig. Ze wil het voor haarzelf beter hebben en samen met medestudent Yumi maakt ze een plan. Parallel aan dit verhaal loopt het leven van de Hollandse Femke in het heden, die getrouwd is met Koen en een dochter Evi heeft. Haar moeder is 6 maanden geleden overleden en ze helpt haar vader Bart heel veel.

Annette weet je vervolgens mee trekken in een verhaal die je vanaf de proloog tot epiloog in zijn greep houd. Waarbij de hoofdstukken in Japan beginnen vanaf de jeugd van Tomiko en de hoofdstukken in Nederland in het heden zijn en over Femke gaan. Zo halverwege het boek krijgen de hoofdstukken namen van diverse personages en weet Annette je meer en meer mee te trekken in deze personages. Zo bijzonder en goed gedaan, dat je het boek niet weg kunt leggen.

Eveneens heeft de auteur zich zeer goed op de hoogte gebracht van de Japanse namen, wat zeer goed in het verhaal past en ondanks dat het voor ons geen gangbare namen zijn de leesbaarheid in het boek waarborgt. Daarbij zijn de gebruiken uit Japan met woord en daad goed in het verhaal verweven. Er is goede research gedaan naar Japanse leefstijl en gewoontes en natuurlijk de kogelvis Fugu.

Het boek leest lekker weg, en de verdieping in de personages groeit naarmate het boek vordert. Tot in de details is dit verhaal een lust om te lezen en mede door de filmische manier van schrijven zie je de acties, locaties en personages voor je. Het is een boek die je niet meer weglegt en je uren leesplezier bied.