Beklemmende duistere trekken

Ik mocht dit boek lezen voor de boekenreizigers.

De cover toont een vrouw met een half gezicht, alsof ze half in de sekte half buiten de sekte staat. Het huis op de achtergrond is de boerderij waar de hoofdpersonage is opgegroeid en die in brand gestoken is.

Het verhaal gaat over Ira Glastra die op jonge leeftijd haar ouders en broer verloren is tijdens een brand in het huis. Zij heeft het als enigste overleefd. Toch heeft Ira het gevoel dat haar broer Simon nog leeft.
Anno nu is Ira werkzaam als onderzoeksjournalist en is nog steeds opzoek naar antwoorden. Samen met haar vriend Ronne zetten ze een plan op en ze gaat op sollicitatiegesprek bij het Genootschap in Noorwegen. Wat volgt is een verhaal die je meeneemt in de duistere wereld van een sekte en hoe een ‘leek’ zie daar staande houd. Gelukkig is er Ronne op de achtergrond en maakt Ira vrienden met Inger, een personage in de sekte.

Het verhaal start met een heerlijke proloog waardoor de toon wordt gezet. Hoewel het verhaal af en toe wat kabbelt wil je blijven doorlezen. Zo op 2/3 van het boek gebeurd er veel gaat de vaart van het verhaal omhoog en is de epiloog perfect.

Machteld weet je op een beeldende manier van schrijven mee te nemen naar het koude Noorden. Heel langzaam wordt je het verhaal meer en meer in getrokken en verdiepen de personages van Ira en een aantal belangrijke personages om haar heen zich meer. Via flashback wordt je als lezer gewaar wat er met de moeder van Ira ‘Freya’ in het verleden gebeurd is.

Er zijn zeker in het begin veel personages die gedurende het verhaal niet meer in zicht zijn, dat maakt het in het begin wat onoverzichtelijk. Zodra Ira in de sekte is, krijgt het verhaal meer body en leef je mee met Ira, opdat zij de antwoorden gaat vinden waar ze naar op zoek is.