Lezersrecensie
Verleden is nooit vergeten
De cover heeft een landhuis afbeelding met de gele letters wie zwijgt die er uitspringen, daarnaast een subtitel die enige spanning weergeeft.
Het verhaal is opgebouwd uit hoofdstukken die over Ida; vrouw van 76 jaar die mogelijk aan dementie lijdt en Astrid; dochter die bij haar inwoont, gescheiden is van Rijk en samen een dochter Hilde hebben. Daarbij speelt ook buurvrouw en vriendin van moeder Marie een grote rol in het verhaal, zeker omdat ze ook op Ida let als Astrid aan het werk is.
Het verhaal begint in het nu, om aansluitend terug naar het verleden van Ida te gaan. Hierbij worden steeds jaartallen vooraf aangegeven bij de hoofdstukken, zodat het voor de lezer helder en duidelijk is, waar je in het levensverhaal van Ida zit in het verhaal. Het verhaal is zeer realistisch en onderhoudend geschreven waarbij de locaties die in het verhaal voorkomen zeer beeldend geschreven zijn. Je waant je tussen de hoofdpersonages.
Als lezer wordt je meegenomen in het heden door de ogen van Astrid, die soms niet weet wat ze met haar dementerende moeder aan moet. In de stukjes in het verleden is voornamelijk Ida die we volgen en soms ook Marie. Beide sluiten goed aan richting het verhaal in het heden, zodat er steeds meer tipjes van de sluier wordt opgelicht. Als uiteindelijk Ida opgenomen wordt in een gesloten verpleeghuis, komen de losse eindjes steeds meer samen.
De verdieping in de personages krijg je onder meer door de flashback in het verhaal van Ida, wat zeer aangrijpend geschreven is door Liz. Ze doet dit zo goed, dat je het boek amper kan wegleggen. Toch is het zo geschreven dat als je het weglegt, je het gemakkelijk weer kan oppakken en in het verhaal van de hoofdpersonages zit.
Echt een thriller qua bloedvergieten of spannende achtervolging is het niet. Toch weet de auteur mij dermate te verrassen dat ik het boek in een ruk heb uitgelezen. Het plot is simpel en zeer goed gevonden en zo levensecht en realistisch geschreven dat je een binding krijgt met de personages. De onderhuidse spanning is voelbaar en het einde is mooi. Gedurende het hele verhaal blijft de verhaallijn boeien, het wordt rustig en helder beschreven zonder afgeraffeld te worden.
Een zeer onderhoudend verhaal die een ieder zou kunnen herkennen.
Het verhaal is opgebouwd uit hoofdstukken die over Ida; vrouw van 76 jaar die mogelijk aan dementie lijdt en Astrid; dochter die bij haar inwoont, gescheiden is van Rijk en samen een dochter Hilde hebben. Daarbij speelt ook buurvrouw en vriendin van moeder Marie een grote rol in het verhaal, zeker omdat ze ook op Ida let als Astrid aan het werk is.
Het verhaal begint in het nu, om aansluitend terug naar het verleden van Ida te gaan. Hierbij worden steeds jaartallen vooraf aangegeven bij de hoofdstukken, zodat het voor de lezer helder en duidelijk is, waar je in het levensverhaal van Ida zit in het verhaal. Het verhaal is zeer realistisch en onderhoudend geschreven waarbij de locaties die in het verhaal voorkomen zeer beeldend geschreven zijn. Je waant je tussen de hoofdpersonages.
Als lezer wordt je meegenomen in het heden door de ogen van Astrid, die soms niet weet wat ze met haar dementerende moeder aan moet. In de stukjes in het verleden is voornamelijk Ida die we volgen en soms ook Marie. Beide sluiten goed aan richting het verhaal in het heden, zodat er steeds meer tipjes van de sluier wordt opgelicht. Als uiteindelijk Ida opgenomen wordt in een gesloten verpleeghuis, komen de losse eindjes steeds meer samen.
De verdieping in de personages krijg je onder meer door de flashback in het verhaal van Ida, wat zeer aangrijpend geschreven is door Liz. Ze doet dit zo goed, dat je het boek amper kan wegleggen. Toch is het zo geschreven dat als je het weglegt, je het gemakkelijk weer kan oppakken en in het verhaal van de hoofdpersonages zit.
Echt een thriller qua bloedvergieten of spannende achtervolging is het niet. Toch weet de auteur mij dermate te verrassen dat ik het boek in een ruk heb uitgelezen. Het plot is simpel en zeer goed gevonden en zo levensecht en realistisch geschreven dat je een binding krijgt met de personages. De onderhuidse spanning is voelbaar en het einde is mooi. Gedurende het hele verhaal blijft de verhaallijn boeien, het wordt rustig en helder beschreven zonder afgeraffeld te worden.
Een zeer onderhoudend verhaal die een ieder zou kunnen herkennen.
1
Reageer op deze recensie
