Lezersrecensie
In leugens verstrikt
Ik mocht dit boek lezen voor de boekenreizigers.
Dit boek is eerder verschenen onder de titel ‘Dodelijk spoor’, voor mij een betere titel dan hoe het verhaal nu heet omdat dat veel beter de lading dekt.
De cover geeft een lieflijk tafereel weer. De gele letters van de titel spatten er vanaf en alleen de subtitel oogt wat mysterieus.
In het verhaal maken we kennis met de ‘Sandwichclub’ bestaand uit: Cleo Chevalier, Seren Welsther, Danielle (Danni) De Deken, Stijn De Clerck, Otto Wouters en Vincent Volders. Een groepje vrienden die elkaar vinden op de middelbare school en samen spelen in een toneelscript ‘Adriane’. Elk van deze leden is niet senang met wie hij of zij in het leven is, samen voelen ze zich sterkt, zijn ze onoverwinnelijk.
Het verhaal neemt je mee in de periode 2014 en 10 jaar later 2024. Elk personage staat in 2024 anders in het leven, leeft zijn eigen leven en dragen elk een geheim met zich mee. Via flashbacks kom je er als lezer langzaam achter wat zich daar in 2014 heeft afgespeeld en waarom hoofdinspecteur Helene Ooms zich nog steeds vastbijt in de zaak. In het begin springt het verhaal wat over en weer en is het lastig hier de samenhang van te zien. Het verhaal kabbelt eveneens wat voort waardoor je eigenlijk niet goed weet welke kant de auteur op wil gaan. Zo richting het einde worden er hele hoofdstukken aan het verleden gewijd en kan je deze wat meer plaatsen in de wending van het verhaal. Het verhaal wordt vooral vanuit de visie van Seren verteld en dat maakt het soms wat eenzijdig. Op twee derde van het verhaal komt de spanning goed op gang en ben je benieuwd hoe het in elkaar steekt. Barbara weet er nog diverse plotwendingen aan te geven die zeker goed gevonden zijn. Het einde is verrassend en als lezer kan ik mij daar wel in vinden.
Toch miste ik wat spanning, doordat dit verhaal wat langzaam op gang komt. Anderzijds worden alle losse eindjes goed uitgewerkt en opgelost. Barbara weet heel goed de psychologische context in dit verhaal neer te zetten.
Dit boek is eerder verschenen onder de titel ‘Dodelijk spoor’, voor mij een betere titel dan hoe het verhaal nu heet omdat dat veel beter de lading dekt.
De cover geeft een lieflijk tafereel weer. De gele letters van de titel spatten er vanaf en alleen de subtitel oogt wat mysterieus.
In het verhaal maken we kennis met de ‘Sandwichclub’ bestaand uit: Cleo Chevalier, Seren Welsther, Danielle (Danni) De Deken, Stijn De Clerck, Otto Wouters en Vincent Volders. Een groepje vrienden die elkaar vinden op de middelbare school en samen spelen in een toneelscript ‘Adriane’. Elk van deze leden is niet senang met wie hij of zij in het leven is, samen voelen ze zich sterkt, zijn ze onoverwinnelijk.
Het verhaal neemt je mee in de periode 2014 en 10 jaar later 2024. Elk personage staat in 2024 anders in het leven, leeft zijn eigen leven en dragen elk een geheim met zich mee. Via flashbacks kom je er als lezer langzaam achter wat zich daar in 2014 heeft afgespeeld en waarom hoofdinspecteur Helene Ooms zich nog steeds vastbijt in de zaak. In het begin springt het verhaal wat over en weer en is het lastig hier de samenhang van te zien. Het verhaal kabbelt eveneens wat voort waardoor je eigenlijk niet goed weet welke kant de auteur op wil gaan. Zo richting het einde worden er hele hoofdstukken aan het verleden gewijd en kan je deze wat meer plaatsen in de wending van het verhaal. Het verhaal wordt vooral vanuit de visie van Seren verteld en dat maakt het soms wat eenzijdig. Op twee derde van het verhaal komt de spanning goed op gang en ben je benieuwd hoe het in elkaar steekt. Barbara weet er nog diverse plotwendingen aan te geven die zeker goed gevonden zijn. Het einde is verrassend en als lezer kan ik mij daar wel in vinden.
Toch miste ik wat spanning, doordat dit verhaal wat langzaam op gang komt. Anderzijds worden alle losse eindjes goed uitgewerkt en opgelost. Barbara weet heel goed de psychologische context in dit verhaal neer te zetten.
1
Reageer op deze recensie
