Vluchtelingencrisis vanuit het perspectief van een westers kind
Om de boekenweek goed af te sluiten, heb ik vandaag het boekenweekgeschenk ook maar eens in mijn handen genomen. Ik ben zeker niet teleurgesteld door de leeservaring. Lize Spit weet haar centrale onderwerp, de vluchtelingencrisis, prachtig tevens als kritisch aan de kaak te stellen. Door haar korte verhaal te focaliseren vanuit het jonge buitenbeentje Jimmy, brengt ze dit maatschappelijke probleem op een verfrissende wijze onder de aandacht. Spit maakt gebruik van een fantastisch fantasierijke woordenschat, waarmee ze op een zoete wijze de belevingswereld van een kind accuraat weet tentoon te stellen. Deze onschuld versterkt de benadrukking van de maatschappelijke problematiek .
In mijn optiek neemt Spit voor dit verhaal het juiste perspectief in door ervoor te kiezen om te schrijven vanuit Jimmy. Ik denk dat het werk niet zo sterk was geweest als ze vanuit Tristan had geschreven. Ik ben ervan overtuigd dat een westerse schrijver niet moet proberen om het perspectief een vluchteling in te nemen in een boek, als de schrijver zelf niet zo'n trauma heeft meegemaakt. Ik vind namelijk dat het dan niet zijn of haar plaats is om dat verhaal te vertellen: die ruimte moet aan de vluchtelingen zelf overgelaten worden, die moeten zelf de kans krijgen om gehoord worden. Door wel over dit onderwerp te schrijven op een onderwezen manier, weet Spits het contrast tussen privilege en onverdiend onrecht op een juiste manier te duiden.
Ik ben er echter wel van overtuigd dat Tristan en zijn zus te veel als antagonisten worden neergezet aan het einde van het boek. Door het werk te eindigen met een dwingende handeling vanuit hen (die ik niet zal spoilen), worden ze afgeschilderd als slechteriken in plaats van de slachtoffers die ze daadwerkelijk zijn in deze situatie. Ik vind het slot daarom lichtelijk problematisch, waardoor ik mijn waardering gedeeltelijk heb verlaagd.
Al met al, wel knap hoe ze zo’n groot onderwerp in 96 pagina’s heeft weten samen te voegen!
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Phine Hazelbag
Gesponsord
Aan het lot kun je niet ontsnappen ... of wel?
Intermezzo is een prachtige roman over broers en geliefden, van dé literaire stem uit Ierland.
Door de late middeleeuwen letterlijk aan te raken blaast Van Loo ons verre verleden meer dan ooit nieuw leven in.
Een ode aan de Hollandse keuken en de smaak van thuis.
Meer dan 200 recepten voor de kerstdagen.
Superdikke editie met 3D-beeld, geuren en vele andere extra's!
Het leukste cadeau voor iedereen: lol verzekerd!
Toine Heijmans neemt zijn lezers mee naar de uiterwaarden, de laatste Nederlandse wildernis.
Een roman over iemand die floreert als onderzoeker, maar zich het comfortabelst voelt als ze zelf in de schaduw blijft
In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende, grappige en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder.
De schitterende beelden en poëtische teksten vertellen het verhaal van een bijzondere vriendschap, tussen het meisje en de drie dieren.
Een magisch coming-of-age-verhaal over een jongen die zijn eerste weekend zonder zijn ouders doorbrengt. . . en een leeuw die op hem komt passen.
Een thriller over verloren zielen, familiebanden en dodelijke loyaliteit.
Deze nieuwe fase kan er een zijn van vreugde, vervulling en verdieping.
De Gouden Griffel-winnaar in een luxe uitgave!
De auteur van Het meisje in de trein is terug! Ligt de waarheid op het eiland begraven?
Kenia, 1926. De jonge Ivy staat voor grote uitdagingen. Ondertussen is Ranjana, een jonge Indiase vrouw, op de vlucht.
Een nieuwe, inclusieve geschiedenis van het vroegst bewoonde continent van de wereld.
Een prachtig overzicht van de liefdespoëzie, van de vroege middeleeuwen tot nu
Hoe kunnen we ons een weg banen door dit alles?
Drie jaar geleden overleed haar beste vriendin, en sindsdien staat Erins leven stil.
Kenia, 1910. Als de jonge Ivory meereist met haar vader op safari, wordt ze onmiddellijk verliefd op het land en de natuur
