Lezersrecensie
Helaas, gebaseerd op echt gebeurde verhalen
Het is al weer een hele tijd geleden, maar Boek weet het nog goed: hij stond al geruime tijd op een boekenplank in de boekenwinkel toen Abbi daar binnenkwam. Abbi werd ‘zijn mens’, hij kocht Boek voor zijn vrouw, Oemi, die op het punt stond moeder te worden. En Abbi dus vader.
Inderdaad werd er een dochter geboren, Ziza.
Maar Ziza heeft haar moeder nooit gekend, en Boek stond nu al jaren in het huis van Abbi op de plank, ongebruikt.
Dat hij geen tekst, en zelfs geen titel heeft, is het onderwerp van vele pesterijen door de andere boeken.
Hij weet het nog niet, maar er staan hem vele avonturen te wachten. En hij zal die allemaal noteren op zijn bladzijdes.
Want in Syrië, waar hij leeg en nutteloos op de plank staat, breken opstanden uit. Zijn mens besluit te vluchten, het is niet veilig meer in zijn land. Boek beseft dat dit zijn kans is: hij moet in de rugzak van Abbi, of die van Ziza zien te komen.
De reis zal lang zijn, en erg gevaarlijk. Een reis zoals zovele vluchtelingen die gemaakt hebben en nog maken, vanuit een oord waar hun leven bedreigd wordt naar een plek waar ze hopen veilig te zijn.
Voor Abbi en Boek moet dat Holland zijn. Maar onderweg wordt hen verteld dat niemand in Europa hen wil. Ook Holland niet.
’Waar wil je dat ik heen ga? In Syrië gooien ze me inde gevangenis en vermoorden ze me, omdat ik geen soldaat wil worden en geen onschuldige mensen wil doden.’
‘In Turkije wil ook niemand ons hebben. Ze bouwen nu een muur om de grens van Syrië heb ik gehoord.’
Moesa gaat steeds harder praten. ‘Een muur om de vluchtelingen tegen te houden! Er gaan geruchten dat ze vluchtelingen zelfs terug gaan brengen naar Syrië, terwijl de oorlog daar nog volop bezig is. Ze willen van ons af.’ (-)
‘In Europa worden we gedwongen om samen te werken met mensensmokkelaars en levensgevaarlijke criminelen. Alleen maar omdat we naar een veilige plek willen. Ze schieten traangas op ons af, ze gooien ons in de gevangenis, houden ons tegen bij alle grenzen en laten ons verdrinken in rivieren en zeeën.’
Dit alles vormt een onderdeel van de avonturen. Maar ze leren ook nieuwe mensen kennen die wèl aardig en behulpzaam zijn. Ze moeten diverse gevaren zien te overwinnen, uit netelige situaties proberen te ontsnappen. Of niet.
Boek maakt alles mee, en vertelt er over. Hij is dus de verteller van het verhaal en geeft het geheel een magisch tintje. Want hij ‘leest’ mensen en kan communiceren met Ziza.
Het is een aangrijpend en ontroerend verhaal. Een verhaal dat echt is. En niet alleen de moeite waard (want ja, wel een dikke pil) voor jongeren, maar ook voor volwassenen.
Achterin is er een verantwoording door de schrijfster, een stuk tekst dat je zeker niet moet overslaan!
Inderdaad werd er een dochter geboren, Ziza.
Maar Ziza heeft haar moeder nooit gekend, en Boek stond nu al jaren in het huis van Abbi op de plank, ongebruikt.
Dat hij geen tekst, en zelfs geen titel heeft, is het onderwerp van vele pesterijen door de andere boeken.
Hij weet het nog niet, maar er staan hem vele avonturen te wachten. En hij zal die allemaal noteren op zijn bladzijdes.
Want in Syrië, waar hij leeg en nutteloos op de plank staat, breken opstanden uit. Zijn mens besluit te vluchten, het is niet veilig meer in zijn land. Boek beseft dat dit zijn kans is: hij moet in de rugzak van Abbi, of die van Ziza zien te komen.
De reis zal lang zijn, en erg gevaarlijk. Een reis zoals zovele vluchtelingen die gemaakt hebben en nog maken, vanuit een oord waar hun leven bedreigd wordt naar een plek waar ze hopen veilig te zijn.
Voor Abbi en Boek moet dat Holland zijn. Maar onderweg wordt hen verteld dat niemand in Europa hen wil. Ook Holland niet.
’Waar wil je dat ik heen ga? In Syrië gooien ze me inde gevangenis en vermoorden ze me, omdat ik geen soldaat wil worden en geen onschuldige mensen wil doden.’
‘In Turkije wil ook niemand ons hebben. Ze bouwen nu een muur om de grens van Syrië heb ik gehoord.’
Moesa gaat steeds harder praten. ‘Een muur om de vluchtelingen tegen te houden! Er gaan geruchten dat ze vluchtelingen zelfs terug gaan brengen naar Syrië, terwijl de oorlog daar nog volop bezig is. Ze willen van ons af.’ (-)
‘In Europa worden we gedwongen om samen te werken met mensensmokkelaars en levensgevaarlijke criminelen. Alleen maar omdat we naar een veilige plek willen. Ze schieten traangas op ons af, ze gooien ons in de gevangenis, houden ons tegen bij alle grenzen en laten ons verdrinken in rivieren en zeeën.’
Dit alles vormt een onderdeel van de avonturen. Maar ze leren ook nieuwe mensen kennen die wèl aardig en behulpzaam zijn. Ze moeten diverse gevaren zien te overwinnen, uit netelige situaties proberen te ontsnappen. Of niet.
Boek maakt alles mee, en vertelt er over. Hij is dus de verteller van het verhaal en geeft het geheel een magisch tintje. Want hij ‘leest’ mensen en kan communiceren met Ziza.
Het is een aangrijpend en ontroerend verhaal. Een verhaal dat echt is. En niet alleen de moeite waard (want ja, wel een dikke pil) voor jongeren, maar ook voor volwassenen.
Achterin is er een verantwoording door de schrijfster, een stuk tekst dat je zeker niet moet overslaan!
2
Reageer op deze recensie