Diepgaand respect voor de natuur!

Mauro Corona’s boek ‘De vlucht van de marter’ is mijns inziens een literair werk dat zich diep wortelt in de natuur en de traditionele levenswijze van de Dolomieten.

Mauro Corona, een veelzijdig kunstenaar en schrijver, is afkomstig uit de regio en gebruikt zijn eigen ervaringen als houtsnijder, alpinist en verteller om een wereld tot leven te brengen die zowel ruw als poëtisch is.

De zesentwintig verhalen in ‘De vlucht van de marter’ draaien om de mensen, dieren en natuur van de Dolomieten. De kern van het boek ligt bij de tragedie van de Vajont-ramp in 1963, waarbij een enorme aardverschuiving een stuwmeer vernietigde, waarop een golf van verwoesting door de regio trok. Het verlies van leven, landschap en cultuur vormt de achtergrond van Corona’s werk, waarin hij met liefde en precisie een verdwenen wereld reconstrueert. Zijn verhalen balanceren tussen nostalgie en realisme, tussen de harde realiteit van het bergleven en de bijna mythische verbondenheid van de bewoners met hun omgeving.

Corona’s stijl is heel direct en zonder franjes, maar juist daardoor helemaal doordrenkt van authenticiteit. Hij schrijft over oude ambachten, over de houthakkers en houtsnijders van zijn geboortestreek, over een manier van leven die langzaam verdwijnt… Zijn taalgebruik is sober maar krachtig en brengt de lezer heel dicht bij de eenvoud en hardheid van het bestaan in de bergen. Diezelfde soberheid en oprechtheid zijn terug te vinden in de thema’s die hij aansnijdt: de strijd tegen de natuur, de onverzettelijkheid van de mens en de noodzaak om tradities te bewaren.

Een terugkerend thema in ‘De vlucht van de marter’ is de relatie tussen mens en natuur. De personages in de verhalen proberen de natuur niet te domineren, maar juist in harmonie met haar te leven. Corona’s beschrijvingen van het berglandschap en de bewoners ervan ademen een diep respect uit voor de natuurlijke wereld. De marter uit de titel fungeert dan weer als symbool van de ongrijpbare, wilde schoonheid van deze regio – een schoonheid die zowel fascineert als dreigt te verdwijnen. Het boek schetst naar mijn gevoel een wereld waarin de seizoenen, de bossen en de dieren een cruciale rol spelen in het dagelijks leven. De inwoners van de Dolomieten beschouwen de natuur immers niet als een vijand die bedwongen moet worden, maar eerder als een bondgenoot die bescherming en uitdagingen biedt.

Naast de liefdevolle beschrijvingen van het bergleven bevat Corona’s werk ook een kritische blik op de moderne maatschappij. Zijn personages worden geconfronteerd met de spanning tussen traditie en vooruitgang, tussen de verleiding van de moderne wereld en de puurheid van het oude leven in de bergen. De auteur lijkt te willen waarschuwen voor de gevolgen van een wereld die steeds sneller verandert en waarin het contact met de natuur verloren dreigt te gaan. Dit maakt zijn werk niet alleen een nostalgisch eerbetoon, maar ook een stil protest tegen de teloorgang van een eeuwenoude manier van leven. De vertelstijl van Mauro Corona is vaak anekdotisch en fragmentarisch, maar de verhalen vormen samen een heel krachtig geheel. Elk verhaal voelt als een stukje van een groter mozaïek, een verzameling herinneringen en observaties die samen een beeld schetsen van een tijd en plaats die dreigen te verdwijnen.

Zijn unieke combinatie van literaire gevoeligheid en levenservaring maakt dit boek heel bijzonder. Doordat de auteur zelf jarenlang in de bergen heeft geleefd en gewerkt, spreekt hij met een oprechtheid die moeilijk te evenaren is. Zijn verhalen zijn niet slechts fictie, maar weerspiegelen een diep doorleefde werkelijkheid. Dit maakt zijn werk niet alleen toegankelijk voor liefhebbers van natuur- en streekliteratuur, maar ook voor lezers die op zoek zijn naar verhalen met een diepere laag. Voor lezers die houden van natuurverhalen, folklore en menselijke veerkracht, is De vlucht van de marter een absolute aanrader.

Het boek neemt je mee naar een wereld die langzaam aan het verdwijnen is, maar die in Corona’s verhalen heel springlevend is en blijft. De manier waarop hij de rauwe schoonheid van het bergleven vastlegt, maakt het tot een tijdloos werk dat nog lang zal nazinderen. Dit boek is niet alleen een ode aan de Dolomieten en haar bewoners, maar ook een herinnering aan wat verloren dreigt te gaan in een steeds veranderende wereld.

Dit boek getuigt naar mijn gevoel van een diepgaand respect voor de natuur en een scherp besef van de waarde van het verleden. De verhalen herinneren ons eraan hoe belangrijk het is om tradities en kennis over te dragen en hoezeer de natuurlijke wereld onze levens beïnvloedt. ‘De vlucht van de marter’ is daarmee niet alleen een meeslepende leeservaring, maar ook een uitnodiging om anders naar de wereld om ons heen te kijken, namelijk met meer aandacht, meer respect en meer verwondering.

Meer leuke en interessante recensies zijn te lezen op www.indeboekenlkast.com