Een dikke pil

Met 1489 pagina’s is ‘A suitable boy’ van Vikram Seth het dikste boek in een band dat ik ooit heb gelezen. Voor het idee: volgens List of longest novels is ‘A suitable boy’ met ruim 593.000 woorden net het ietsje korter dan ‘Oorlog en Vrede’ van Leo Tolstoj dat ongeveer 600.000 woorden telt.

‘A suitable boy’ is in 1993 uitgegeven en was een best seller in Engeland. Dit was in de periode dat ik in Londen woonde. In de winkels lagen grote stapels van het boek, maar dat daarvoor heb je in dit geval niet zoveel exemplaren voor nodig. Dat ik het boek toen niet heb gelezen komt simpelweg omdat ik de uitdaging niet aandurfde. Het boek was te dik, ik zou er niet doorheen komen. Het lezen van zo’n dik boek vergt veel tijd en ook focus. Ik had er toen de tijd niet voor en er was te veel afleiding. Ik zou het einde van het boek niet halen. Dat ik het boek nu wel gelezen heb, is omdat ik het voor mezelf als een uitdaging had gesteld

Dat het boek een bestseller was in Engeland is niet zo verwonderlijk, India is een oud kolonie van Engeland en de invloed van Indiaase gemeenschap is goed zichtbaar in Engeland. Het boek beschrijft de Indiaase samenleving in de jaren 1951-1952. Het is dan 4 jaar geleden dat India onafhankelijk is geworden van Engeland. De gevolgen van de engelse overheersing en van de onafhankelijkheid zijn duidelijk en zichtbaar door de hele roman heen. In het boek komen een groot aantal maatschappelijk thema’s en gebeurtenissen aan bod:
- de eerste verkiezingen van het India na de onafhankleijkheid van Engeland,
- het conflict tussen hindoes en moslims,
- de status van lagere kasten,
- landhervormingen,
- de teloorgang van feodale vorsten en grondbezitters,
- de verschillen tussen stad en platteland,
- de invloed van religie op het dagelijkse leven en de politiek,
- despanningen tussen Pakistan en India,
- academische conflicten,
- etc.

Als lezer wordt je het verhaal ingetrokken aan de hand van een hele reeks personen en maak je kennis met hun familie, vrienden en liefdes. In het boek gebeurt te veel om een samenvatting te geven die recht doet aan het boek en de rijke thematiek die aan bod komt.

De titel van het boek verwijst naar een praktijk die in India nog steeds gewoon is. Tijdens een etentje met een aantal internationale collega’s vertelde ik dat ik ‘A suitable boy’ aan het lezen was, leidde direct tot de vraag of het boek ging over gedwongen huwelijken en huwelijksmakelaars. Ja, dit is het centrale thema van het boek dat de verschillende delen het boek met elkaar verbind. In het verdere gesprek bleek dat een van mijn Indiaase collega’s ook was uitgehuwelijkt door haar ouders. Voor haar was dit niet raar. Ik schrok hiervan, we zijn inmiddels 70 jaar verder en dan blijkt dat dit thema’s nog steeds actueel is en dan komt dit ook wel dichtbij.

Het lezen van dit boek was wel een uitdaging vanwege de omvang. Toen ik eenmaal was begonnen met lezen wist het boek mij te boeien en wilde ik het ook uitlezen. De eerlijkheid gebied wel te zeggen dat niet al de delen even boeiend waren. Zonder veel in te boeten, moet het mogelijk zijn om het boek aanzienlijk in te korten.
Zoals ik aangaf is dit het dikste boek dat ik ooit heb gelezen. ‘Oorlog en vrede’ van Tolstoj heb ik nog niet gelezen. Na het lezen van ‘A suitable boy’ zal het nog wel even duren voordat ik voldoende moed heb verzameld om weer zo’n dikke pil te lezen.