Lezersrecensie
De bijensteek knaagt
De Bijensteek van Paul Murray is een omvangrijke roman, heeft op de shortlist van de Booker Prize gestaan, en heeft lovende recensies gekregen. Episch, ambitieus, genereus, literaire en emotionele achtbaan, en meeslepend zijn termen die gebruikt worden om de roman te typeren. Paul Murray heeft een vlotte pen van schrijven, maar toch knaagt het wanneer je het boek uit hebt. Het voelt alsof je een zak chips in een keer hebt leeggegeten, vol maar niet voldaan.
De Bijensteek gaat over de familie Barnes. De familie heeft een autobedrijf. Het goed draaiende autobedrijf wordt door vader Maurice over gedaan aan zoom Dicky, onder wiens leiding het steeds minder gaat met het autobedrijf. Dicky is getrouwd met Imelda en samen hebben ze 2 kinderen Cass en PJ. In de roman worden we meegenomen in de onafwendbare neergang van het gezin, waarin steeds meer duidelijk word over de geschiedenis van Dicky en Imelda. In de roman komen thema’s als klimaatverandering, seksuele identiteit, volwassen worden, vriendschap, ontrouw en pesten aan bod.
De eerste alinea van De Bijensteek is veel belovend:
Een dorp verderop had een man zijn gezin vermoord. Hij had de deuren dicht gespijkerd, zodat ze niet naar buiten konden; de buren hoorden ze door de kamers rennen, om genade schreeuwen. Toen hij klaar was, richtte hij het wapen op zichzelf.
Wanneer je een eind gevorderd bent in het boek, is het niet echt duidelijk wat de rol is van deze alinea in het verhaal. Aan het eind van het boek lijkt deze alinea niet meer dan een figurant aan de zijlijn te zijn geweest. Maar er zitten wel meer dan 800 pagina’s tussen de eerste alinea en de laatste. Hier zit ook een van de problemen die ik heb met het boek. Het is een baksteen van meer dan 800 pagina’s. Stel je leest ongeveer 40 pagina’s per uur, dan heb je een goede 20 uur nodig om het boek te lezen. En dan is de vraag “Is het verhaal de investering van 20 uur waard?”
De verschillende delen waaruit het boek is opgebouwd worden verteld vanuit het perspectief van de verschillende hoofdpersonen. Hierdoor krijgt de lezer ook inzicht in de gedachte wereld van de hoofdpersonen. De delen die beschreven worden vanuit het perspectief van Imelda vallen op doordat er geen punten of komma’s worden gebruikt. Ik begrijp dat dit is gedaan om een zgn. stroom van consciousness te suggereren, maar het komt de leesbaarheid niet ten goede.
Over het slot van het boek is veel te doen. Het is een open einde, het is niet uitgeschreven en laat daarmee ruimte voor verschillende interpretaties. Op de diverse fora worden discussies gevoerd over het einde. Of staat de eerste alinea in dienst van het einde van het boek?
Als ik een boek lees, dan maak ik vaak aantekeningen in een klein bloknootje of ik leg strookjes papier bij de pagina’s waar passages staan die de moeite waard zijn om nog een keer na te lezen. Toen ik het boek uit had, had ik geen enkele aantekening gemaakt of geen enkel strookje papier tussen de pagina’s gelegd.
Is De Bijensteek een boek waarvan we over 10 jaar zullen zeggen “Dit boek moet je lezen?” Ik betwijfel het.
De Bijensteek gaat over de familie Barnes. De familie heeft een autobedrijf. Het goed draaiende autobedrijf wordt door vader Maurice over gedaan aan zoom Dicky, onder wiens leiding het steeds minder gaat met het autobedrijf. Dicky is getrouwd met Imelda en samen hebben ze 2 kinderen Cass en PJ. In de roman worden we meegenomen in de onafwendbare neergang van het gezin, waarin steeds meer duidelijk word over de geschiedenis van Dicky en Imelda. In de roman komen thema’s als klimaatverandering, seksuele identiteit, volwassen worden, vriendschap, ontrouw en pesten aan bod.
De eerste alinea van De Bijensteek is veel belovend:
Een dorp verderop had een man zijn gezin vermoord. Hij had de deuren dicht gespijkerd, zodat ze niet naar buiten konden; de buren hoorden ze door de kamers rennen, om genade schreeuwen. Toen hij klaar was, richtte hij het wapen op zichzelf.
Wanneer je een eind gevorderd bent in het boek, is het niet echt duidelijk wat de rol is van deze alinea in het verhaal. Aan het eind van het boek lijkt deze alinea niet meer dan een figurant aan de zijlijn te zijn geweest. Maar er zitten wel meer dan 800 pagina’s tussen de eerste alinea en de laatste. Hier zit ook een van de problemen die ik heb met het boek. Het is een baksteen van meer dan 800 pagina’s. Stel je leest ongeveer 40 pagina’s per uur, dan heb je een goede 20 uur nodig om het boek te lezen. En dan is de vraag “Is het verhaal de investering van 20 uur waard?”
De verschillende delen waaruit het boek is opgebouwd worden verteld vanuit het perspectief van de verschillende hoofdpersonen. Hierdoor krijgt de lezer ook inzicht in de gedachte wereld van de hoofdpersonen. De delen die beschreven worden vanuit het perspectief van Imelda vallen op doordat er geen punten of komma’s worden gebruikt. Ik begrijp dat dit is gedaan om een zgn. stroom van consciousness te suggereren, maar het komt de leesbaarheid niet ten goede.
Over het slot van het boek is veel te doen. Het is een open einde, het is niet uitgeschreven en laat daarmee ruimte voor verschillende interpretaties. Op de diverse fora worden discussies gevoerd over het einde. Of staat de eerste alinea in dienst van het einde van het boek?
Als ik een boek lees, dan maak ik vaak aantekeningen in een klein bloknootje of ik leg strookjes papier bij de pagina’s waar passages staan die de moeite waard zijn om nog een keer na te lezen. Toen ik het boek uit had, had ik geen enkele aantekening gemaakt of geen enkel strookje papier tussen de pagina’s gelegd.
Is De Bijensteek een boek waarvan we over 10 jaar zullen zeggen “Dit boek moet je lezen?” Ik betwijfel het.
5
Reageer op deze recensie
