Lezersrecensie
voor de 2e keer gelezen
Sterven is doodeenvoudig, iedereen kan het, net als geboren worden denk ik. René Gude in gesprek met Wim Brands. Beiden inmiddels overleden. Indertijd heb ik het interview gezien op tv. Daar heb ik van genoten, van de moed van René, maar ik miste ook delen. Later heb ik het boek een keer gelezen. Ik denk doordat de wijsheden elkaar in hoog tempo opvolgen.
Mijn overleden man was filosoof en groot liefhebber van Gude's denkbeelden. Nu, een paar maanden na zijn dood voelde ik de behoefte om het boekje nogmaals te lezen. En ik heb er weer van kunnen genieten. Vooral het stukje waarin Gude pleit om in de artsenopleiding 'onzekerheid' als onderwerp op te nemen. Er zijn een paar emoties waar mensen doorheen gaan als ze het slechte nieuws gehoord hebben. Die kun je als dokter leren herkennen en dan zou je daarna moeten trainen op het leren leven met de onzekerheid van de boodschap en het bestaan. Het is nooit zo zwart-wit als het lijkt na de boodschap: u bent zeer ernstig ziek! Ik vind zeker dat daar nog een paar stappen in zijn te zetten in onze ziekenhuizen. De arts kijkt teveel naar de ziekte en te weinig naar wat dit voor een patiënt betekent.
Pioen november 2024
Mijn overleden man was filosoof en groot liefhebber van Gude's denkbeelden. Nu, een paar maanden na zijn dood voelde ik de behoefte om het boekje nogmaals te lezen. En ik heb er weer van kunnen genieten. Vooral het stukje waarin Gude pleit om in de artsenopleiding 'onzekerheid' als onderwerp op te nemen. Er zijn een paar emoties waar mensen doorheen gaan als ze het slechte nieuws gehoord hebben. Die kun je als dokter leren herkennen en dan zou je daarna moeten trainen op het leren leven met de onzekerheid van de boodschap en het bestaan. Het is nooit zo zwart-wit als het lijkt na de boodschap: u bent zeer ernstig ziek! Ik vind zeker dat daar nog een paar stappen in zijn te zetten in onze ziekenhuizen. De arts kijkt teveel naar de ziekte en te weinig naar wat dit voor een patiënt betekent.
Pioen november 2024
2
Reageer op deze recensie