Een heerlijk en ingenieus in elkaar gezet moordmysterie

Engeland, een eeuw geleden. Het dorp King’s Abbot ligt in een vredig uithoekje van de wereld. De dorpsdokter neemt de kletspraatjes over moord en zelfdoding die er de ronde doen dan ook met een korreltje zout. Er schijnt ook te worden gefluisterd over de vreemde pompoenkweker die kort geleden naast de dokter is komen wonen. De schrik is dan ook groot wanneer de dokter een merkwaardig telefoontje krijgt dat de gefortuneerde heer Ackroyd is vermoord. De schrik maakt plaats voor opwinding wanneer blijkt dat de naam van de pompoenkweker Hercule Poirot is.

Met De moord op Roger Ackroyd brak Agatha Christie in 1926 definitief door als misdaadschrijfster. Zij heeft dit heerlijke moordmysterie dan ook verbluffend ingenieus geconstrueerd. Ze daagt je uit om het mysterie eerder op te lossen dan de detective – en een enkeling zal daarin slagen. Je moet daarvoor wel de kleine grijze cellen flink laten werken en het talent hebben om de personages te doorzien. Zoals het een goede misdaadroman betaamt word je voortdurend op het verkeerde been gezet en groeit het mysterie je door onverwachte verhaalwendingen boven het hoofd totdat de ontknoping je versteld doet staan over hoe alle puzzelstukjes toch precies op hun plek vallen.

Niet alleen de verbluffende constructie maar ook de sfeer zorgen voor een heerlijke leeservaring. Luttele woorden volstaan om je je de uitgesproken personages, het oude landhuis met zijn vele vertrekken en de uitgestrekte tuin te kunnen inbeelden. Op elke bladzijde proef je de sfeer van onderdanig bedienend personeel, de overdreven hoffelijkheid tussen Engelsen onderling en hun dwangmatig vasthouden aan etiquette en schijnbaar triviale gewoonten. In deze cultuur is discretie van het hoogste belang, wat dan weer volop ruimte geeft aan geheimen en intriges. De personages zijn herkenbaar menselijk: ze hebben gevoelens, verlangens, ambities en kleine onhebbelijkheden. Christie zet ze neer met enigszins onderkoelde humor, zonder spot. Het slot is een theatrale ontknoping waarvan je zult smullen. En last but not least: Christie laat al het overbodige weg waardoor er een goed tempo in zit. Het is de combinatie van dit alles dat ervoor zorgt dat je dit boek ook na 98 jaar nog met zoveel plezier verslindt.

De vertaling door L.M.A. Vuerhard weet de sfeer goed weer te geven. Volgens Christies autobiografie baseerde de schrijfster het verhaal op een idee waarover Lord Mountbatten haar in 1924 had geschreven. Deze edelman, die later gouverneur-generaal van Brits-Indië zou worden, was erg onder de indruk van haar boeken. Agatha Christie heeft in totaal 66 detectiveromans geschreven en is met afstand de bestverkopende auteur aller tijden.

Niet voor niets wordt dit boek beschouwd als een van de beste misdaadromans aller tijden. Dus vooruit mon ami, lezen dat boek.