Meer dan 6,1 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Eerbetoon van Nobelprijswinnaar Naipaul aan zijn vader

Pirayaani 18 januari 2025
Op zijn elfde besloot V.S. Naipaul schrijver te worden. Deze ambitie was hem door zijn vader ingegeven, die de roeping van schrijver als de nobelste ter wereld beschouwde. Een huis voor meneer Biswas is het geromantiseerde, tragikomische levensverhaal van Naipauls vader; een verhaal waarin Naipaul herinneringen aan zijn jeugd op Trinidad verwerkte, wat hij daar had gezien en gevoeld.

Op zijn vijfentwintigste, enkele jaren na de plotselinge dood van zijn vader, begon hij met het schrijven van de roman en voltooide hem drie jaar later. Een huis voor meneer Biswas was voor V.S. Naipaul zijn dierbaarste roman. De jaren waarin hij in een gerieflijk huis ten zuiden van de Theems de roman schreef bleken achteraf de veeleisendste, bevredigendste en gelukkigste jaren van zijn leven te zijn.

De plot is eenvoudig: meneer Biswas worstelt zijn hele leven om onafhankelijkheid en waardigheid te bereiken. Hij is als hindoe echter onder een ongelukkig gesternte geboren en daardoor voorbestemd om steeds weer met tegenslagen te worden geconfronteerd. Om zich te ontworstelen aan zijn arrogante schoonfamilie, bij wie hij inwoont, stelt hij zich ten doel een eigen huis te bezitten. Het thema is dan ook de zoektocht naar identiteit, vrijheid en zelfbeschikking.

Meneer Biswas is een onvergetelijke protagonist en kent een complexe en genuanceerde ontwikkeling. Ook de banden met zijn familie en schoonfamilie zijn complex. Hun dagelijks leven op Trinidad wordt bepaald door traditionele normen, het hindoeïsme en religieuze rituelen. Deze hindoestaanse cultuur zorgt voor een rijk en gelaagd verhaal en biedt een dieper inzicht in de verlangens en angsten van de personages. Achter de komedie schuilt de angst voor armoede in al haar verschijningsvormen, de aanblik van de afgrond.

Het sterkste punt van de roman is Naipauls schrijfstijl, die wordt gekenmerkt door vlijmscherpe observaties van de omgeving en levendige en gedetailleerde beschrijvingen waarin de karakters van alle personages tot uiting komen in de vorm van woorden, gelaatsuitdrukkingen en gebaren. Naipaul besteedt ook ruim aandacht aan de innerlijke wereld van de personages. Bovendien verweeft hij humor en ironie in het verhaal en treft daarmee een fijne balans tussen tragedie en komedie, waardoor het verhaal zowel aangrijpend als vermakelijk is. Van begin tot eind weet Naipaul de emoties in te houden. De emotionele ingetogenheid, de subtiele humor en het trage verteltempo zullen echter niet alle lezers aanspreken.

Het serieuze thema, de levendige personages met hun complexe familiebanden, de meesterlijke schrijfstijl en de kleurrijke weergave van het leven in Trinidad versterken elkaar zo prachtig dat de roman als tijdloos meesterwerk wordt gezien. De roman bevestigde het talent van Naipaul, aan hemzelf en aan de wereld. Veertig jaar later werd hem de Nobelprijs toegekend. Het was de droom van een vader, die werd verwezenlijkt door zijn zoon.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Pirayaani