Een eerbetoon aan Lucia, de grote jeugdliefde van Casanova

Aan Casanova kleeft de reputatie van vrouwenversierder. Als we zijn memoires mogen geloven, werd hij op 17-jarige leeftijd enorm aangetrokken door de 14-jarige beeldschone Lucia en was die aantrekking wederzijds. Hij schreef dat hij bang was voor deze gevoelens omdat hij niet wist hoe lang hij zich nog kon beheersen voordat hij zich aan haar zou vergrijpen. Lucia vertrok echter met de noorderzon. Wellicht was zij daarmee de aanstichter van Casanova’s latere obsessie met verleiden en versieren. Volgens zijn memoires trof hij haar na 17 jaar bij toeval in Amsterdam. Ze was een dame van lichte zeden geworden, kon zuipen als een zeeman en had een gezicht dat er door een losbandig leven weerzinwekkend uitzag.

Met Een schitterend gebrek heeft Arthur Japin het fictieve verhaal van Lucia geschreven, waarbij hij elementen uit de legende van Sint-Lucia heeft gebruikt. Japin weet de 18e-eeuwse sfeer in Venetië en Amsterdam levendig te treffen. Met zijn prachtige proza, dat uiteraard past bij de 18e eeuw, demonstreert hij hoe schitterend de Nederlandse taal kan klinken. Japin beschrijft hoe Casanova en Lucia aan elkaar gewaagd zijn en zet je op het puntje van je stoel bij hun psychologische schaakspel waarbij ze elkaar proberen te verleiden en misleiden. De twee leefden in een periode waarin de tijdgeest overging van Verlichting naar Romantiek; het thema is dan ook de vraag of je je laat leiden door het verstand of door je gevoel, je intuïtie. Maar Japin vertelt bovenal een verhaal over het geluksgevoel van beminnen en bemind worden, over de liefde die je meesleurt als je je uit alle macht eraan vastklampt en over durven loslaten wanneer het paradijs in zicht is.