Tussen feit en fictie, een intense vertelling gesitueerd in de Indiase filmindustrie

De Indiase schrijver Ashokamitran (Ashokamitthiran அசோகமித்திரன்) publiceerde in 1989 zijn intense en complex gelaagde novelle Manasarovar.

Het verhaal volgt de ongewone vriendschap tussen twee mannen met sterk verschillende achtergronden. Satyan Kumar woonde vóór de Opdeling in Peshawar en heeft het in Bombay helemaal gemaakt als filmacteur, hij wordt aanbeden als een god. Gopal is een middelmatige scenarioschrijver in de filmindustrie in Madras. Beide mannen zijn eind dertig als ze worden geconfronteerd met de harde realiteit van het bestaan.

Beide mannen worden ergens door opgejaagd. In een spookachtige sfeer weet Ashokamitran de spanning tot aan de ontlading in het laatste hoofdstuk vast te houden. Zijn ingetogen proza schetst een aangrijpend portret van levendige personages en hun innerlijke beschouwingen over wat hen bezighoudt.

Het verhaal kent verschillende diepere lagen, om te beginnen de historische laag. Het verhaal speelt rond 1960, een tijd waarin historische figuren als premier Nehru en spiritueel leider Meher Baba leefden en die bekendstaat als het gouden tijdperk van de Indiase cinema. De filmindustrie is natuurlijk bij uitstek een uitbundige wereld waarin schijn meer telt dan de werkelijkheid, een laag van verscholen zaken die zich achter de zichtbare werkelijkheid bevinden. De psychologische laag verkent de menselijke veerkracht bij het omgaan met tragische gebeurtenissen. De filosofische laag onderzoekt wat er werkelijk toe doet in een mensenleven. De spirituele laag ten slotte betreft de onophoudelijke zoektocht naar geestelijke zuiverheid en verlossing. Manasarovar, het mystieke Meer van eeuwenoude Wijsheid, ver en hoog in de Himalaya gelegen, wast de zonden weg van duizenden mensenlevens. Dit werkelijk bestaande meer is de metafoor van een zware en hachelijke weg naar spirituele zuivering.

Manasarovar biedt een complexe en intense leeservaring waarin feit en fictie soms niet meer zijn te scheiden.