Lezersrecensie
Satire op de dwaasheid van de mens
The Adventures of Huckleberry Finn is een ongemakkelijke satire op de dwaasheid van de mens. Mark Twain was hiermee zijn tijd ver vooruit. De literaire roman, die in 1880 is gepubliceerd, wordt in de Verenigde Staten als een klassieker beschouwd.
De 14-jarige Huckleberry loopt van huis weg omwille van zijn stomdronken vader en vaart in gezelschap van de gevluchte slaaf Jim op een vlot de Mississippirivier af. Op hun tocht komen ze steeds weer in aanraking met de vooroordelen, hypocrisie en lafheid van de bevolking van Illinois, wat hun vriendschapsband en geloof in vrijheid almaar versterkt.
Twain is erin geslaagd ongemakkelijke maatschappijkritiek over te brengen zonder haar bij de lezer door de strot te duwen. Hij bereikt dat door effectieve keuzes in stijl en vorm.
Twain gebruikt veel ‘show’ en weinig ‘tell’. Wat de bevolking zegt en doet laat hij de lezer duiden en benoemen in termen als hypocrisie, racisme, onverdraagzaamheid, uitbuiting en gewelddadigheid. Wat de maatschappij halsstarrig ontkent weet Twain zodoende aan de hand van verhalen te illustreren. Zijn overduidelijk satirische toon geeft lichtvoetigheid aan de serieuze kritiek.
Door zijn maatschappijkritiek in de vorm van een avontuurlijke coming-of-age te gieten bereikt Twain een volmaakt evenwicht tussen lichtvoetigheid en serieuze kritiek. De nog kinderlijke Huckleberry leert zijn eigen weg te vinden te midden van oplichters en dwazen en maakt een ontwikkeling door waarbij hij via zijn vriendschap met Jim zijn eigen morele kompas vormt en hij beseft dat zijn daden gevolgen hebben die hij ook accepteert. Zijn vriendschap met Jim staat voor de hoop op een betere samenleving en bekroont Twains lofzang op vrijheid en gelijkheid.
Minpunten houden verband met het tijdperk waarin het boek is geschreven. De gekunstelde en ongeloofwaardige gebeurtenissen doen sterk denken aan een klucht en verhinderen dat de hedendaagse lezer wordt meegesleept. Het contrast tussen de domme en angstige bevolking enerzijds en de heldenstatus van Huckleberry en Jim anderzijds is dik aangezet maar dat mag in satire. Het kost in het begin enige moeite om de dictie en grammatica van Jim te ontcijferen.
Het verhaal is vanuit het perspectief van de witte Huckleberry geschreven. Het is ironisch dat sommige lezers dit boek, dat racisme als thema heeft, als racistisch beschouwen vanwege de manier waarop de zwarte slaaf Jim gestalte krijgt en het veelvuldig gebruik van het woord nigger. Om te kunnen beoordelen of zij daarin gelijk hebben moet je het boek zelf lezen.
De 14-jarige Huckleberry loopt van huis weg omwille van zijn stomdronken vader en vaart in gezelschap van de gevluchte slaaf Jim op een vlot de Mississippirivier af. Op hun tocht komen ze steeds weer in aanraking met de vooroordelen, hypocrisie en lafheid van de bevolking van Illinois, wat hun vriendschapsband en geloof in vrijheid almaar versterkt.
Twain is erin geslaagd ongemakkelijke maatschappijkritiek over te brengen zonder haar bij de lezer door de strot te duwen. Hij bereikt dat door effectieve keuzes in stijl en vorm.
Twain gebruikt veel ‘show’ en weinig ‘tell’. Wat de bevolking zegt en doet laat hij de lezer duiden en benoemen in termen als hypocrisie, racisme, onverdraagzaamheid, uitbuiting en gewelddadigheid. Wat de maatschappij halsstarrig ontkent weet Twain zodoende aan de hand van verhalen te illustreren. Zijn overduidelijk satirische toon geeft lichtvoetigheid aan de serieuze kritiek.
Door zijn maatschappijkritiek in de vorm van een avontuurlijke coming-of-age te gieten bereikt Twain een volmaakt evenwicht tussen lichtvoetigheid en serieuze kritiek. De nog kinderlijke Huckleberry leert zijn eigen weg te vinden te midden van oplichters en dwazen en maakt een ontwikkeling door waarbij hij via zijn vriendschap met Jim zijn eigen morele kompas vormt en hij beseft dat zijn daden gevolgen hebben die hij ook accepteert. Zijn vriendschap met Jim staat voor de hoop op een betere samenleving en bekroont Twains lofzang op vrijheid en gelijkheid.
Minpunten houden verband met het tijdperk waarin het boek is geschreven. De gekunstelde en ongeloofwaardige gebeurtenissen doen sterk denken aan een klucht en verhinderen dat de hedendaagse lezer wordt meegesleept. Het contrast tussen de domme en angstige bevolking enerzijds en de heldenstatus van Huckleberry en Jim anderzijds is dik aangezet maar dat mag in satire. Het kost in het begin enige moeite om de dictie en grammatica van Jim te ontcijferen.
Het verhaal is vanuit het perspectief van de witte Huckleberry geschreven. Het is ironisch dat sommige lezers dit boek, dat racisme als thema heeft, als racistisch beschouwen vanwege de manier waarop de zwarte slaaf Jim gestalte krijgt en het veelvuldig gebruik van het woord nigger. Om te kunnen beoordelen of zij daarin gelijk hebben moet je het boek zelf lezen.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Pirayaani
Gesponsord
'Uniek aan Wondermond is de keuze van Goemans om een verwende, kortzichtige, mannelijke tiener als hoofdpersonage te nemen in een verhaal dat zo duidelijk stoelt op vrouwenstemmen en verborgen vrouwenleed.'
Een roman over de urgentie die twee twintigers voelen om de wereld te verbeteren, en alle idealisme, ambitie en frustratie die ze ervaren in hun zoektocht
'Vanhauwaert weet een unieke literaire ervaring te creëren. De inhoud en vorm zijn zo met elkaar versmeed dat ze niet los van elkaar gezien kunnen worden,' zegt de vakjury over het debuut.
