Uniek overzicht van het wayangtheater en zijn houten poppen

De meeste Nederlanders hebben wel eens een ‘wayang golèk’ gezien, in Nederland vaak wajangpop genoemd. Sommigen hebben er zelfs eentje als souvenir uit Indonesië meegenomen. Maar welke personages beelden deze houten poppen uit? In welke verhalen worden ze opgevoerd? Wie maakt ze? Hoe worden ze bespeeld? Waarin onderscheiden ze zich van ‘wayang kulit’? En wat is het verschil tussen een pop die is gemaakt voor toeristen en een pop die is gemaakt voor het poppentheater?

Peter Buurman zocht het eind jaren zeventig allemaal uit ten behoeve van zijn verzameling. Hij legde zijn bevindingen vast in het verhelderende boek Wayang golek. Het boek bevat vele schematische tekeningen en kleuren- en zwart-witfoto’s, vaak door de auteur zelf gemaakt, al spreekt vanzelf dat de fotokwaliteit niet voldoet aan wat nu 45 jaar later gebruikelijk is. Buurmans studie is weliswaar niet wetenschappelijk maar de geboden informatie is duidelijk en verschaft een toegankelijke inleiding in het traditionele Sundanese poppentheater. Het boek bevat stambomen, een register en een beknopte literatuurlijst.

Het wayangtheater staat op de Immaterieel Erfgoed Lijst.

Peter Buurman is in 1972 gepromoveerd aan de Landbouwuniversiteit Wageningen. In 1975 ging hij voor het eerst naar Indonesië, waar zijn belangstelling voor het wayangtheater werd gewekt.