Vermakelijk avontuur met duistere randjes

In dit boek leer je Donatien kennen, een meesterfantast. Hij wordt geboren als molenaarszoon in het jaar van de Franse Revolutie. Donatien vertelt je zijn levensverhaal, vanuit zijn oogpunt. Van het slagveld in Frankrijk, naar de Vogezen en Duitsland, via Zwitserland naar Het Verenigd Koninkrijk, via Zuid Amerika terug naar Frankrijk. Hij maakt avonturen mee, leert mensen kennen die er toe doen, gebruikt mensen om er zelf beter van te worden en eindigt als heilige. Dat is in het mort het verhaal van Donatien.

De verwachtingen waren hooggespannen, na het lezen van De Pelikaan, en die zijn waargemaakt. Wederom las ik een zeer vermakelijk boek! Donatien, de hoofdpersoon, vertelt zijn levensverhaal in dit boek en spreekt de lezer soms ook gewoon aan. Het leven van Donatien draait alleen om zichzelf en wie daarbij in de weg loopt, wordt gebruikt voor zijn eigen gewin. Het begint meteen op het slagveld, waar stervende soldaat Ewalt wordt achtergelaten zodat Donatien zijn geliefde kan inpikken. Vanuit Frankrijk (de Vogezen) trekt hij naar Duitsland, waar hij inderdaad een relatie krijgt met Lieselotte, de geliefde van de stervende soldaat. Alleen blijkt Ewalt toch niet gestorven en vlucht Donatien naar Zwitserland. Daar komt hij Sir Beaufort tegen, waarmee hij naar Engeland vertrekt en zijn aandeel levert in het ontwikkelen van de Schaal van Beaufort. Uiteindelijk gaat Donatien weer verder, wordt een gevreesde struikrover in de Vogezen en vlucht hals over kop naar Zuid Amerika. Waar het volgende avontuur wacht. Bij zijn terugkomst in Frankrijk wordt Donatien opgepakt voor zijn struikroverij en ter dood veroordeeld. In de gevangenis tovert Donatien zich om in Dieudonné en wordt, mede door zijn uiterlijk, een levende legende die mensen kan genezen. Uiteindelijk krijgt Dieudonné gratie, maar ook dat blijkt weer een avontuur. Zijn laatste.

Het personage Donatien is een profiteur eerste klas. Hij weet dat hij dingen fout doet (moorden is echt niet oké), maar hij wordt ertoe gedwongen door omstandigheden. Voor alles is wel een excuus. En alles wat Donatien doet doet hij voor zichzelf. Juist omdat het een typetje is, is het zo’n vermakelijk karakter. Alle overige mensen die voorkomen in het boek zijn eigenlijk ter illustratie, maar nodig voor Donatien om zijn verhaal te kunnen vertellen. De oude min Nanette komt een paar keer terug, Pater Humbert speelt een rol tijdens zijn gevangenschap en wat ik vooral leuk vond waren Sir Beaufort en Victor Hugo die Donatien ook kennen en daarmee zijn aanzien verhogen (bij mij).
Het boek bestaat uit 4 gedeeltes, waarin Donatien verschillende fases van zijn leven vertelt.
Het hele verhaal is erg vlot geschreven en trekt je zo het leven van Donatien in. Er zitten wel heel wat opzoekwoorden in het boek. Woorden waarvan je uit de context wel op kunt maken wat ze betekenen, maar waarvan ik de precieze betekenis niet wist (zwerk, furor, odalisk, jambe). Dus ik heb ook mijn woordenschat weer uitgebreid.
En wat ik persoonlijk ook erg leuk vond waren de plaatsen in Frankrijk waar Donatien zwerft, aan de westkust in Normandië bij Etretat en Dieppe en in het oosten van het land in Lotharingen en de Vogezen. Beide gebieden zijn bekend vanwege vakanties die we daar doorbrachten de afgelopen jaren.

Het stofomslag vind ik trouwens minder mooi, te donker. Maar qua sfeer past het eigenlijk wel bij het boek. Ik haal de stofomslag altijd meteen van het boek als ik begin met lezen, dat zit maar in de weg. Daardoor heb ik wel een eigen beeld van Donatien samengesteld, niet gebaseerd op het beeld op het boek. Voor mij van Donatien een soort Ted Neeley, Jesus van Jesus Christ Superstar, qua uiterlijk.

Eindoordeel: ja, toch... lees dit boek!